اولویت‌های کانون پرورش در حوزه سرگرمی/ تنها بازی‌ساز دولتی هستیم

به گزارش فناوری فرهنگی، امیرحسن سلام‌زاده سرپرست مرکز بازی‌ها و سرگرمی‌های سازنده کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان  و در پاسخ به این که کانون پرورش فکری تا چه اندازه از سازندگان بازی‌های رایانه‌ای حمایت می‌کند، گفت: سیاست دولت، حمایت جدی از بازی‌سازان نیست. بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای هم حمایت مالی نمی‌کند و تنها به لحاط فنی و در بخش توزیع به بازی‌سازان کمک می‌کند. اما در کانون پرورش، شرایط متفاوت است. ما در کانون زیر ساخت توسعه فنی نداریم. به این معنی که امکانی نداریم تا به شرکت‌ها به لحاط فنی کمک کنیم تا مشکلاتشان برطرف شود.

سرپرست مرکز بازی‌ها و سرگرمی‌های کانون به تعداد بازی‌هایی که در کانون تولید می‌شود اشاره و بیان کرد: اجرای پروژه‌های گیم برعهده بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای است. ما در کانون چیزی تولید نمی‌کنیم. همه کارهای ما برون سپاری است. به عبارتی تولیدات ما در دوران رونق ۵ و در دوره رکود به یک عنوان رسیده است. امسال هم در برنامه‌هامان هست که یک یا دو بازی تولید کنیم؛ پارسال هم یک بازی پی‌سی و دو بازی اندرویدی تولید کردیم و اگر این روند ادامه پیدا کند و قطع نشود خوب است و ما به تولید بیشتر فکر نمی‌کنیم چون بودجه‌اش را نداریم.

سلام‌زاده در پاسخ به این که کانون در نقش نهاد متولی است و حکم پدر خانواده را دارد؛ پس براین اساس چه همکاری با بنیاد ملی بازی‌ها داشته که حتی اگر پول مستقیم در اختیار بازی‌سازها نمی‌گذارد، کارشان را تبلیغ و معرفی کند، گفت: من برای کانون نقش پدرانه قائل نیستیم. کانون یکی از تولیدکننده‌های دولتی و در واقع تنها تولیدکننده دولتی بوده که در حال حاضر بر اساس بودجه خود فعالیت‌هایی می‌کند.

او در ادامه به طرح «اسرا» اشاره و بیان کرد: سال ۷۴ ایده بنیاد ملی بازی‌ها را من در کانون مطرح کردم و ما کانونی‌ها، نقش سازنده‌ای در شکل‌گیری طرح «اسرا» داشتیم و این رده بندی، بسیار سفت و سخت و محکم است و به جرات می‌توان گفت اسرای ایران در خاورمیانه شبیه ندارد. ما در سازمان نظام‌مند کردن اسرا با بنیاد همکاری داشته و داریم. همچنین در جلسه با مدیرعامل بنیاد ملی قرار شد کانون، بخش‌هایی را به اسرا اضافه کند تا از آن پارامترها تبعیت شود.

سلام زاده، با اشاره به نقش پرورشی کانون گفت: اکثر تولیدکنندگان در حوزه بازی به ژانر اکشن توجه می‌کنند و این ژانر به گروه سنی کودک و نوجوان تعلق ندارد و برای جوانان است. پس کانون در حوزه اکشن فعالیت نمی‌کند. از سوی دیگر، ما نقش پرورشی داریم و به موضوعاتی می‌پردازیم که دیگران به آن توجه نمی‌کنند و ماهیت تربیتی کانون را در این حوزه هم چون اسباب بازی و کتاب دنبال می‌کنیم.

سرپرست مرکز سرگرمی‌های سازنده کانون در پاسخ به این که وقتی کانون نقش پدرانه ندارد؛ بودجه هم در اختیارش نیست تا تولید کند چطور می‌خواهد به پرورش فکری بیندیشد، گفت: ما در حوزه گیم به مواردی توجه می‌کنیم که مورد علاقه کسی نیست و سودآوری اقتصادی چندانی ندارد یا بازی‌سازها تا به حال یاد نگرفته‌اند چگونه این بازی‌ها را به پول برسانند. مثل «حرفستان» یا «زندگی من» که باب طبع شرکت‌های بازی‌ساز نیستند. ما می‌رویم سراغ بازی‌هایی که مغفول مانده‌اند و این بازی‌ها، بی‌مخاطب نیستند؛ ما مخاطب داخل و خارج از کشور داریم اما سرمایه گذاری برایشان وجود ندارد و اینجاست که اگر کانون به این مساله توجه نکند هیچ کس چنین کاری را نمی‌کند.

سلام‌زاده توجه به بازی‌های پلتفرم پی‌سی را یکی دیگر از اولویت‌های کانون دانست و افزود: تولید بازی پی‌سی تقریبا در ایران منتفی شده چون به راحتی قابلیت کپی شدن دارد و اگر  بهترین کارخانه دنیا هم  پی‌سی بسازد، در چین و روسیه و ایران، پرگ می‌شود و نسخه پرگ شده ۷ هزار تومان فروش می‌رود؛ در صورتی که قیمت اصلی آن ۲۰ یورو یعنی ۸۰ هزار تومان است. پس سرمایه‌گذاری در ایران، شرکت‌ها را ورشکسته می‌کند و ما اصلا توان مقابله و رقابت در این زمینه را نداریم. به همین خاطر است که تولید پی سی در این چند سال اخیر مغفول مانده و ما یک بازی پی سی ساخته ایم و الان می‌توانیم سهمی‌ از بارار را به خود اختصاص دهیم. چون همه به سراغ اندروید رفته‌اند.

او به ویژگی‌هایی که یک بازی رایانه‌ای را قابل رقابت می‌کند اشاره و بیان کرد: الان آماری که از بازار رسمی می‌گیریم این است که بنیاد ملی، اجازه ورود بازی‌های خارجی را داده و ما شانسی در زمینه رقابت این با این بازی‌ها در دو بخش جذابیت‌های صوتی و بصری نداریم. به همین خاطر باید به تولید محتوا و جذابیت‌های فرهنگی توجه کنیم به عبارتی ما به لحاظ ژانر و محتوا باید درگیر مواردی شویم که بخش خصوصی به آن نمی‌پردازد.

سلام‌زاده با اشاره به نبود یک مترجم خوب برای این که یک مفهوم فرهنگی را به یک محصول عینی تبدیل کند گفت: ما به لحاظ مفاهیم، غنی هستیم و همه چیز برای ساخت محتوا مهیاست اما برای ترجمه این محتوا به محصول عینی کسی را  نداریم. یعنی کسی نیست که برای مثال، مفهموم عدالت را بدون شعار دادن و کلی گویی منتقل کند.

او در پایاk گفت: دولت وطیفه دارد موانع قانونی را بردارد. سیاست گذاری کند. شرکت‌ها را توانمند کند تا خودشان سودآور شوند؛ به عبارتی اگر کسی قدرتمند شد دولت باید بیاید و از او حمایت کند اما این که برای هر صنفی یک بنیاد ملی داشته باشیم و از آن حمایت کنیم، این امکان وجود ندارد.

منبع: مهر

کانال-1-300x74

 

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شد