پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی،امروزه در کشور چین حتی امکان گذاشتن کامنت یا همان نظر در سایت‌ها هم بدون هویت واقعی کاربران غیر ممکن شده است.
دولت چین محدودیت‌های زیادی در نحوه استفاده مردم این کشور از اینترنت اعمال کرده و همچنان می‌کند به نحوی که تقریبا تردد کاربران بی‌هویت در اینترنت امکان‌پذیر نبوده، امکان انتشار مطالب ناپسند وجود ندارد و چندین و چند محدودیت دیگر. همین موضوعات باعث شده تا کاربران چینی همواره انتقاد داشته باشند که به این ترتیب آزادی بیان محدود شده و در خارج از چین هم به این کشور لقب دشمن اینترنت بدهند.
بر گردیم به کشور خودمان، این روزها چند شخصیت حقوقی یا حقیقی را می‌توانید نام ببرید، که به شکلی از اشکال در اینترنت حضور داشته باشند و یا حتی حضور نداشته باشند و از گزند فحاشی‌ها، شایعات و دروغ‌ها در امان باشد؟
راه دور نمی‌رویم هنرپیشه‌ها روزی چند بار خبر فوت و بعد تکذیبشان را می‌خوانیم، چه تعداد بازیگر، فوتبالیست، خواننده، شخصیت سیاسی و غیره را می‌شناسیم که صفحه خودشان در یکی از شبکه‌های مجازی را بسته و قید حضور در این فضا را زده‌اند؟
با صفحه‌های جعلی چه کنیم؟ روزی چند شخص باید اعلام کنند فلان صفحه متعلق به ایشان نیست؟ روزی چند نهاد قانونی از خود پلیس فتا گرفته تا شورای شهر و ستاد هدفمندی یارانه‌ها و بانک‌ها و غیره باید اعلام کنند بهمان صفحه ایجاد شده در تلگرام یا جای دیگر متعلق به ایشان نیست؟
فحاشی و هتاکی‌ها چه؟ در این مورد خارجی‌ها هم از دست برخی از ما ایرانی‌ها در امان نمانده‌اند! چند جا در اینترنت مانده که از الفاظ رکیک، تهمت و هزار یک توهین شرمناک به دور مانده باشند؟
چقدر شکایت از این بابت در محاکم قضایی و پلیسی ثبت شده و چقدر هزینه‌های مادی و معنوی به مردم و کشور از این بابت وارد شده و همچنان نیز می‌شود؟ بهای این مشکلات را چه کسانی بیشتر می‌پردازند، آنها که فحاشی و جعل می‌کنند یا آنها که آبرو و اموالشان به خطر می‌افتد؟
برگردیم به ابتدای این نوشته، یعنی جایی که چین را دشمن اینترنت و آزادی بیان خطاب می‌کنند. جایی که کسی بدون هویت واقعی خودش نمی‌تواند راست راست بگردد، هر چه در ذهن دارد پیاده کند و به هر کس هر چه خواست بگوید.
خودمان قضاوت کنیم، آیا اگر فردا روزی گفته شود، الگویی عینا مشابه چین قرار است در کشور ما نیز اجرا شود، همه معترض خواهند شد که جلوی آزادی بیان گرفته می‌شود یا آنکه بخش قابل ملاحظه‌ای از جامعه با روی باز از اجرای آن استقبال هم می‌کنند؟
باید اعتراف کرد، این دودی که روشن شده و هر روز نیز بیشتر می‌شود به چشم همه می‌رود و به قولی دیگر جایی برای تفکیک تر و خشک باقی نمی‌گذارد.
نمی‌دانم راهی برای بازگشت داریم یا نه، اما می‌دانم شاید دیگر نتوان گفت صد در صد جامعه مخالف اعمال برخی محدودیت‌ها در روش استفاده از اینترنت هستند.
منبع: ایتانالیز
