پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، صنعت بازی‌سازی در کشور ما صنعت نوپایی است. اما ساختن بازی جزو صنایع فرهنگی مهم در دنیا تلقی می‌شود؛ بهطوری که بازی‌های رایانه‌ای یکی از رقبای اصلی سینما است و پیش‌بینی می‌شود که در سالهای آینده به یکی از بزرگترین صنایع هنری جهان تبدیل شود.
صادق جبلی حدود 10 سال است که در حوزه بازی‌سازی فعالیت می‌کند و طراح مجموعه بازی‌های «تیکاف» است. او به خبرنگار ما می‌گوید: بیشترین مشکل بازی‌سازی در سرمایه‌گذاری است. در کشور ما بازی‌سازی را به عنوان یک صنعت سودده نمی‌دانند. شرکت‌ها و هلدینگ‌هایی که سرمایه در گردش صنعت فنآوری اطلاعات را تأمین می‌کنند، به بازی‌سازی به عنوان یک صنعت پر سود نگاه نمی‌کنند. به همین دلیل بازی‌ساز نمی‌تواند گروه و پروژه‌اش را تأمین سرمایه کند.
نبود طرح کسب و کار برای جذب سرمایه‌گذار
او به موانع اصلی پیش رو در این باره اشاره می‌کند و می‌گوید: عدم ثبات در بازار از جمله این موانع است زیرا خطرپذیری در صنعت بازی‌سازی از دید یک فرد حقیقی یا حقوقی سرمایه‌گذار، بسیار بالاست. همین باعث شده که رغبت سرمایه‌گذاری پایین بیاید و سرمایه‌گذاری کمتری انجام شود.جبلی در حال پیگیری بحثی است که زمینه آموزش را برای همکاری تیم‌های بازی‌ساز با سرمایه‌گذاران فراهم کند و گروه‌های بازی‌ساز بتوانند طرح‌های توجیهی خوبی را برای جذب و توسعه سرمایه آماده نمایند.
او می‌گوید: گروه‌های بازی‌ساز ایرانی کمتجربه و جوان هستند چون این صنعت عمر کوتاهی در کشور ما دارد. به جز چند شرکت قدیمی، مابقی گروه‌های بازی‌ساز چند سالی بیشتر از فعالیتشان نمی‌گذرد.وی اضافه می‌کند: ما روی این ماجرا کار کردیم که گروه‌های بازی‌ساز بتوانند با نوشتن طرح کسب و کار برای جذب سرمایه‌گذار، با شرکت‌های بزرگ همکاری کنند. بازی‌سازانی که آغاز به کار می‌کنند، اطلاعاتشان را برای شروع و ادامه کار از منابع خارجی می‌گیرند. در حالی که در کشورهای پیشرفته بخشی از مسایل جزو بدیهیات است. مثلاً اینکه چطور سرمایه‌گذار را راضی کنند چون این مسایل برایشان حل شده است؛ در حالی که ما در جلساتمان با سرمایه‌گذاران باید فرق بین بازی و فیلم را به آنان توضیح بدهیم. یعنی در این حد فاصله داریم. به گفته این بازی‌ساز جوان، کشورهای پیشرفته بازی‌های رایانه‌ای را به عنوان یک هنر- صنعت قبول دارند و برایشان ثابت شده که این حوزه رقیبی جدی برای سینماست.
جای خالی بازاریاب
سرمایه‌گذار ترس برنگشتن سرمایهاش را دارد. آیا بازی‌سازها توانسته‌اند برای سرمایه‌گذاران این اعتمادسازی را کنند که سرمایه آنها به همراه سودی کلان بر می‌گردد؟جبلی پاسخ می‌دهد: بازیگر، طراح و مدیر پروژه با هم جمع می‌شوند و گروهی را تشکیل می‌دهند که بازی را طراحی کنند. در این بین یک نقش کم است. یک نفر که بتواند بازاریابی کند، نیست.به باور او، برای اینکه در یک پروژه بازی‌سازی یا اپلیکیشن سرمایه‌گذار پیدا کنید، به اصولی حرفه‌ای نیازمند است که مباحث تحلیل ریسک، تحلیل بازار و پیش‌بینی از وضعیت بازار در آن می‌گنجد.جبلی می‌گوید: کدام یک از بازی‌سازان ما که از نبود سرمایه‌گذار می‌نالند، حاضرند 200 میلیون تومان ضمانت بگذارند؟ این نوع قراردادها در دیگر صنف‌ها وجود دارد و از اصول کار است. تا چه زمانی بازی‌سازها با دید حمایتی، منتظر سرمایه‌گذار باشند که یکی بیاید و حمایت کند؟ در نهایت، به بنیاد بازی‌های رایانه‌ای می‌رسیم که این بنیاد هم بودجه محدودی دارد.
او تأکید می‌کند: بازی‌سازها باید خودشان را تکان بدهند و ساختارشان را به گروه کاملی تبدیل کنند. نگویند که کار ما فقط بازی‌سازی است و به فروش و محتوا کاری نداریم؛ در حالی که بازی‌ساز باید با بسته کاملی از یک طرح جامع به سراغ سرمایه‌گذار برود. سرمایه‌گذار وقتی با طرح جامعی روبهرو شود برای مشارکت بیشتر رغبت می‌کند تا اینکه با یک برگ کاغذ مواجه شود.جبلی مدیر مجموعه شغلیابی برای بازی‌سازهاست که ارتباط کاری با سرمایه‌گذار و بازی‌ساز را برقرار می‌کند. به باور او، تبلیغات در صنعت بازی‌سازی یک منبع درآمدزایی است و به نظر می‌رسد که صنعت بازی‌سازی برای جذب سرمایه‌گذار در شرایط خوبی قرار دارد؛ به این شرط که گروه‌های بازی‌سازی ساختارشان را اصلاح و تکمیل کنند.
ضرورت بهروزکردن دانش بازی‌سازی
کمالی دیگر بازی‌سازی است که اوضاع این هنر- صنعت را کمی ناخوشاحوال می‌داند. او به خبرنگار ما می‌گوید: مشکلات در این حوزه زیاد است.نیروهای بازی‌ساز خوبی داریم اما دانش کافی ندارند و این دانش به صورت آکادمیک در دانشگاه‌ها آموزش داده نمی‌شود. نیروی برجسته اندکی برای آموزش داریم.جبلی اما معتقد است: تا چند سال پیش می‌گفتیم که برنامهنویس و بازی‌ساز خوب نداریم اما الان اینطور نیست و به خاطر رشدی که مباحث آموزشی در فضای مجازی داشته است، کسی که علاقه‌مند به یادگیری باشد، یاد می‌گیرد.
به گفته او، بنیاد بازی‌های رایانه‌ای انیستیتوی آموزشی راهاندازی کرده و سالانه چند صد نفر خروجی دارد. همچنین، دانشگاه‌هایی برای رشته بازی‌سازی داریم. در این فضا، فاصله بازی‌ساز با ناشر و مجوز دهنده آن کم شده است و در کمتر از 5 روز، یک بازی منتشر می‌شود. به همین علت، تبدیلشدن به یک بازی‌ساز آماتور کار سختی نیست. اما تبدیلشدن این آماتورها به نیروهایی حرفه‌ای که بتوانند محصولات خوب و با کیفیت جهانی تولید کنند که بتواند رقیبی جدی با سینما شود، دغدغهای برای جذب سرمایه‌گذار است.کمالی هم در پایان یادآور می‌شود: کافهبازار یک دردسر است. ما بازی می‌سازیم اما بازی‌های خارجی را فارسی می‌کنند. اوضاع این صنعت هم شبیه صنعت کفش و لباس شده که محصولات وارداتی عرصه را بر تولیدکننده داخلی تنگ کرده است.
منبع: قدس آنلاین
