تلویزیون های اینترنتی OTT (بخش اول)

 OTT چیست؟

نسل اول ارائه خدمات تلویزیونی بر مبنای اینترنت که به internetTV معروف شد چندان توفیقی بدست نیاورد. شرکت‌های اینترنتی تنها توانستند بر بستر کامپیوترهای شخصی این خدمات را ارائه دهند و با حوزه کسب و کار مبتنی بر گیرنده‌های تلویزیونی آشنایی نداشتند.

پس از آن با ظهور IPTV، شرکت‌های تلویزیونی توانستند از مزیت‌های فناوری‌های IP و تعاملی بودن آنها استفاده کنند و بازار خوبی نیز برای شرکت‌های اینترنتی و مخابراتی ایجاد شد؛ ولی همچنان IPTV محتاج شبکه های محلی و مدیریت شده بود.

اخیرا فناوری OTT یا Over The Top ظهور کرده است که دنیای عرضه و استفاده از خدمات رسانه‌ای را اساساً متحول می‌سازد.

در یک تعریف کلی، OTT به هرگونه خدمت و محتوای ویدیویی گفته می‌شود که از طریق اینترنت و توسط یک ابزار انتهایی همچون جعبه‌های مبدل مخصوص (STB: Set Top Box) به کاربر نهایی خواهد رسید، به نحوی که مزیت‌های IPTV را از نظر واسط کاربری مناسب برای تلویزیون و سطح کیفیت بالا تا حد زیادی حفظ می‌کند ولی نیاز به شبکه محلی مدیریت شده ندارد و از همان بستر اینترنت برای انتقال محتوا استفاده می‌کند.

 معرفی گستره فناوری‌های تلویزیون تعاملی اینترنتی (OTT)

چند تاریخچه ارائه محتوای ویدئویی بر بستر اینترنت به دهه 90 میلادی بر می‌گردد، ولی خدمات نوینی که تحت عنوان OTT مطرح شده اند، کاملا با اشکال قدیمی‌تر تلویزیون اینترنتی تفاوت دارند. تفاوت اصلی OTT با IPTV آن است که در OTT، تمامی مزایای IPTV نظیر مناسب بودن برای گیرنده تلویزیونی محفوظ مانده است و صرفاً محدودیت نیاز به یک شبکه مدیریت شده و اختصاصی که در IPTV متعارف بود از میان برداشته شده است.

چنانکه میدانیم، فناوری IPTV از اوایل سده جدید میلادی در جهان معرفی و تجاری شده است و هم‌اکنون نزدیک به 100 میلیون مشترک در جهان دارد.

اما با توسعه و استانداردسازی بیشتر فناوری، افزایش پهنای باند دسترسی کاربران، افزایش تعدد و تنوع ابزارهایی که به اینترنت وصل می‌شوند و همچنین ظهور سرویس‌‌دهنده‌های ویدئویی پیشرفته و باکیفیت بر بستر اینترنت (مانند Netflix، Hulu وApple iTunes)، به‌تدریج ارائه‌دهندگان خدماتIPTV  متعارف به چالش کشیده شدند و راه برای گسترش OTT باز شد.

از سوی دیگر مشتریان می‌خواستند به محتوای مورد نظر خود «در هر زمان و در هر مکان و با هر وسیله‌ای» دسترسی داشته باشند. لذا تغییر بستر انتقال از «شبکه های مدیریت شده و اختصاصی» به سمت «اینترنت» به‌عنوان یک شبکه همگانی و همه جا در دسترس لازم می‌نمود؛ این گرایش نیز منجر به ایجاد و رشد OTT گردید.

به همین دلایل بود که OTT از سال 2008 در بازار تجاری مشاهده شد و سریعاً گسترش یافت و به موازات آن، Multi-screening یا چندنمایی (به این معنا که اپراتورها محتوای خود را همزمان در قالب گیرنده‌های  گوناگون مانند تلویزیون، کامپیوتر، موبایل و … به کاربر ارائه کنند و تجربه کاربر در انتقال بین این گیرنده‌ها حفظ شود) نیز ممکن گشت. مزایای ایجاد شده توسط OTT بازار این فناوری را با رشد مناسبی همراه ساخته است. همچنین از سال 2009 فناوری تلویزیون‌های متصل (Connected TV) یا تلویزیون‌های هوشمند (Smart TV) نیز در بازار با استقبال روبرو شد که باعث می‌شود واسطهای گیرنده‌های تلویزیونی برای دستیابی به سرویس های OTT از میان رفته و به نوعی در سمت کاربر به قابلیت Plug & Play دست یابیم. هم‌اکنون شرکت‌های مطرح تلویزیون‌ساز جهان مانند سونی، پاناسونیک، ال‌جی، سامسونگ و هایسنس به ساخت این تلویزیون‌ها روی آورده‌اند.

ادامه مطلب را در بخش دوم بخوانید.