به گزارش فناوری فرهنگی، به دنبال ظهور پدیدهی انقلاب دیجیتال در دهههای اخیر، رشد نفوذ گوشی تلفن همراه و رونمایی از اپلیکیشنهای جدید به تنهایی توانسته بهطور مداوم تحولات نوآورانه را در زندگیهای امروزی رقم بزند. در واقع، موبایل و اپلیکیشن بهعنوان موج نوینی از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای ارایهی خدمات به کاربران و مناطق جدید با رشد چشمگیری در حال توسعه بوده است، بهطوری که مجموع زمان صرف شده برای اپلیکیش روی گوشیهای اندروید در سطح جهانی از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ حدود ۶۳درصد رشد کرده است. همچنین استفاده از برنامه روی پلتفرمهای جدیدتر مانند گجتهای پوشیدنی، تلویزیون، واقعیت مجازی و افزوده، اینترنت اشیا و خودرو افزایش خواهد یافت. بهطور کلی انتظار میرود دانلود از اپاستورها که در سال ۲۰۱۵ حدود ۱۱۱٫۲ میلیارد دلار بوده با رشد ۳۳ درصدی به ۳/۱۴۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۶ و ۲۸۴٫۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰ برسد.
گزارش موسسهی پژوهش بازار App Annie که به مطالعهی اقتصاد اپلیکیشن پرداخته است و رویکرد پیشبینانهی برندها، سازمانها، سرمایهگذاران و توسعهدهندگان نرمافزار درباره فرصتهای جهانی برای پنج سال آینده مورد هدف قرار داده است؛ نشان میدهد اقتصاد اپلیکیشن تا سال ۲۰۲۰ میتواند تا دو برابر رشد کند و به ارزش ۱۰۱ میلیارد دلار برسد که این رشد مرهون استفادهی فزاینده از برنامههای موبایل و نفوذ گوشیهای هوشمند در جهان است.
بازیها ۸۵ درصد درآمد بازار جهانی اپلیکیشن در سال ۲۰۱۵ معادل ۳۴٫۸ میلیارد دلار را ایجاد کردند و انتظار میرود این رقم در سال ۲۰۱۶ به ۴۱٫۵ میلیارد دلار و در سال ۲۰۲۰ تا ۷۴٫۶ میلیارد دلار رشد کند. با این حال رشد اقتصاد برنامههای موبایلی به بازیها ختم نمیشود.
در مقایسه با چند سال گذشته، زمانی که اپلیکیشنها تحت سلطهی شرکتهای بازیساز یا رسانهای بودند، هم اکنون ناشران از هر صنعتی اعم از بانکداری، خردهفروشی، خطوط هوایی، خدمات تاکسییاب و سازمانهای دولتی به دنیای اپلیکیشنها وارد شدند. ۲۰۱۶، سال فوقالعادهای برای اقتصاد برنامه بود بهطوریکه پیشبینی شد در پایان دسامبر، مصرفکنندگان ۵۲ میلیارد دلار صرف خرید اپلیکیشن موبایل از اپاستورها کرده و پرداختی آنها برای برنامههای تبلیغاتی در موبایل به ۷۷ میلیارد دلار برسد.
در حالی که بازارهای بزرگ مانند آمریکا، ژاپن و چین هستهی اصلی رشد درآمد اپلیکیشن هستند، موسسهی App Annie فرصت فوقالعادهای را در بازارهای در حال رشد مانند هند، اندونزی، مکزیک و آرژانتین میبیند. استفاده از برنامه و درآمد حاصل از آن لزوما تحت تاثیر رکود منطقه آمریکای لاتین نبوده است؛ بهطوری که در کشورهایی مانند آرژانتین و برزیل در سال ۲۰۱۵ با رشد چشمگیری توسعه یافته است. به عبارت دیگر، با وجود کاهش رشد اقتصادی برزیل در سال جاری، درآمد حاصل از برنامههای موبایلی ۴۰ درصد رشد خواهد کرد. این امر یادآور قدرت بازار گوشیهای هوشمند و نرمافزارهای موبایلی در طول دوره۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ در بازارهای بالغ مانند آمریکا است. همچنین موسسهی مذکور برآورد کرده است در نیمهی اول سال ۲۰۱۶، چین از لحاظ کسب درآمد کل از اپاستورها از آمریکا پیشی میگیرد.
اقتصاد اپلیکیشن در سال ۲۰۱۷
براساس پیشبینی موسسهی پژوهش بازار App Annie، فروش برنامههای موبایلی در اپاستورها و تبلیغات در سال ۲۰۱۷ به ۱۶۶ میلیارد دلار خواهد رسید. پرداختی مصرفکننده در فروشگاههای نرمافزار تلفن همراه حدود ۶۵ میلیارد دلار از این رقم را تشکیل خواهد داد. اگرچه بازیها محرک اصلی این درآمد هستند، اما این رشد درآمد حاصل از برنامههای اصلی مچمیکینگ (dating apps) و رسانهای سریعتر خواهد بود. فروش برنامههای تبلیغات نیز ۱۰۱ میلیارددلار در نظر گرفته شده است که سهم قابل توجهی از این درآمد همچنان به رسانههای اجتماعی، پلتفرمهای ویدئویی و بازی تعلق خواهد داشت. در این دستهبندیها، فرمت آگهی ویدئویی موبایل، سریعترین رشد درآمد را تجربه کرده است و علاوه بر این، تبلیغات برند با رشد ۱۲٫۵ درصدی از کل درآمد تبلیغات اپلیکیشنی، بیشترین سهم را خواهد داشت.
زمان صرف شده در اپلیکیشنهای خرید مربوط به گوشیهای اندروید در طول سهماهه اول سال ۲۰۱۶ در سراسر جهان (به استثنای چین) حدود ۵۲ درصد بود که عمدتا به دلیل رشد در تجارتهای موبایلی است. در سال ۲۰۱۷، بیشترین رشد برای تبدیل خردهفروشان سنتی و فیزیکی به برنامههای تلفن همراه انتظار میرود.
ابزار سیاستی
اقتصاد اشتراکی (Sharing economy) به سرعت در حال توسعه است که این امر پتانسیل بالای رشد اپلیکیشنها و چالش سیاستها برای انطباق با این سرعت رشد را به همراه دارد. بنابراین سیاستهای موجود نیاز به بازنگری دارند.
اصلاح رویکرد در حالی ایجاد میشود که ممکن است رویکردهای جدید در تنظیم مقررات و سیاستگذاریها منافع موجود را تهدید کرده و با قوانین مصوب برای مدلهای فنآوری و کسبوکار گذشته، ناسازگار باشد. با اینحال، توسعهی اقتصاد دیجیتالی و به دنبال آن اقتصاد اشتراکی که اقتصاد اپلیکیشن یکی از پایههای اصلی آن است، ارتقای شکل ارایهی خدمات به شهروندان، بالا بردن بهرهوری و کاهش هزینههای دولت برای ارایهی خدمات عمومی را در پی دارد، مستلزم به روز کردن و پیشرفت ساختارهای فنی و قوانینی است.
در گام نخست باید ساختار بازار، متناسب با تغییرات تکنولوژی حوزهی اپلیکیشنها اصلاح شود که این امر نیازمند انتقال آنها به کانون یک اکوسیستم در حال رشد، تغییر شرایط آنلاین به ترکیب آنلاین با آفلاین (برای ارایهی خدمات) و تغییر رویکرد حاکمیتی به پلتفرم و اکوسیستم برای شناسایی شکست بازار است.
عامل دیگر، سرعت تغییر در تصمیمگیری است که این امر نیز مستلزم جلوگیری از مداخلهی عجولانه، تمرکز بر منافع مصرفکننده به جای منافع سازنده و حمایت از نوآوری با رویکرد مدیریت هزینه در اقتصاد کل است.
بهکارگیری مجموعهای از اصول سیاست نیز یکی دیگر از موارد مهم در توسعه و اصلاح رویکرد به این بخش از اقتصاد است که با توجه به امکان نوآوری بدون مجوزهای قانونی، هدفگذاری برای پذیرش فناوری در ارایهی اهداف سیاستها و تفکیک کارکردهای اجتماعی و نظارتی در سیاستگذاری میسر است.
طرحهای سیاستی روشن
همانطور که اشاره شد بهرهبرداری از پتانسیل دنیای دیجیتال بهویژه در حوزهی اقتصاد اپلیکیشن، مستلزم نگاه اصلاحی در سیاستهای فعلی است؛ بهطوریکه انتظار میرود در ابتدا، شاخص و اهداف سیاستها با اپلیکیشنها انطباق داده شود.
به این ترتیب به منظور اجرای آن باید اندازهگیری نفوذ گوشیهای هوشمند و باز بودن شاخص برای نوآوری ناسازگار با سیاستهای فعلی، سپس تاکید بر دسترسی فراگیر به وایرالس و دادههای دولت در تنظیم اهداف و نقد و بررسی اهداف فعلی دادههای اپلیکیشنها درمقابل نمونههای قدیمی مدنظر قرار بگیرد.
همچنین سیاست باید بتواند جوابگوی نوآوریها باشد؛ بهطوری که مقرراتی که در آن نوآوری رقابت را افزایش میدهد، کنترل و مقررات مربوط به بخش خدمات مانند برنامههای تاکسییاب را اصلاح کرده و درخصوص برنامههای کاربردی مانند اپلیکیشنهای پزشکی که مجهز به سختافزار هم است، بین برنامه و سختافزار مورد نظر هماهنگی ایجاد کند. همانند دیگر بخشهای اقتصاد بازار انتظار میرود در این مورد نیز نسبت به میزان و شکل مداخلهی دولت یک رویکرد محتاطانه اتخاذ شود، بهطوری که قانون رقابت مبنای حل و فصل مسائل بازارهای دیجیتال باشد و عواقب ناخواسته دربارهی امنیت یا الزامات محلیسازی دادهها در نظر گرفته شود.
در نهایت، زیرساخت مورد نیاز برای دادهها و استفاده از دادهها تسهیل شود. به این منظور انتظار میرود، ضمن ایجاد امکان دسترسی به دادهها، از طریق رمزگذاری نسبت به حفاظت آنها اطمینان خاطر حاصل شود.
منبع:ستاد توسعه فناوری های نرم و هویت ساز