برادرانی که انیمیشن را نادیده نگرفتند؛ «باگز بانی» ستاره‌دار شد

به گزارش فناوری فرهنگی،وارنر بروس یکی از قدیمی‌ترین و قدرتمندترین کمپانی های فیلمسازی در جهان است؛ استودیویی که بر پایه های اتحاد ۴ برادر به پا شد و دهه هاست نبض سینمای دنیا را در اختیار دارد. در نوشته‌های قبلی تاریخ پر افت و خیز این غول صنعت سرگرمی را بررسی کردیم اما هیچ مقاله ای از برادران وارنر بدون نگاه به تاریخچه حضور آنان در دنیای انیمیشن کامل نیست.
شاید برای نسل جوان تر و تماشاچیان سال های اخیر مفهوم کارتون و انیمیشن در تولیدات کمپانی هایی چون پیکسار و دریم ورکز خلاصه شود ولی حقیقت آنست که وجود این فیلم های خوش رنگ و لعاب امروزی مدیون ده ها سال تلاش و رویاپردازی غول هایی چون وارنر بروس است.
کاغذ، قلم، رنگ
تاریخچه کارتون سازی در وارنر بروس به دهه ۳۰ میلادی باز می گردد. در آن سال ها استودیوی تصویرسازی «Schlesinger» که از دانش آموختگان دیزنی و یونیورسال بهره می برد دست به تولید کارتن های کوتاه زد. کارتون های موزیکال که در قالب سری های محبوب «Looney Tunes» و «Merrie Melodies» تولید و توسط سیستم زنجیره پخش وارنر بروس در سراسر آمریکا پخش می شدند. قالب گرافیکی این دو مجموعه هنوز یکی از آشناترین و خاطره سازترین فریم های شروع فیلم در جهان است.
بسیاری از شخصیت های کارتونی معروف جهان در این دوره متولد شد. به لطف خیال پردازان قهار، کاراکترهایی چون باگز بانی، توئیتی یا همان جوجه زرد معروف و دافی اردک Daffy Duck در این دوره پا به دنیای ما نهادند.

این فرایند و قدرت سیستم پخش وارنر بروس باعث شد تا استودیوی «Schlesinger» تا سال ۱۹۴۲ حتی از رقبای قدرتمندی چون دیزنی و یونیورسال نیز پیشی بگیرد و سری کارتون های «Looney Tunes» به یک برند جهانی تبدیل شد و به حوزه های دیگری چون سریال های تلویزیونی، کتاب های مصور، آلبوم های موسیقی، بازی های ویدیویی و حتی پارک های بازی رسوخ کرد. مهمترین شخصیت این مجموعه شخصیت باگز بانی یا همان خرگوش باهوش هویج به دستی بود که به یکی از نمادهای فرهنگی آمریکا تبدیل شد. باگز بانی بیش از هر شخصیت کارتونی دیگر در تاریخ سینما روی پرده های سینما آمد و حتی ستاره مخصوص خود را در پیاده روی مشاهیر هالیوود در اختیار دارد.
استودیوی انیمیشن سازی برادران وارنر
اما در نهایت وارنر بروس در سال ۱۹۴۴ تمامی امتیاز استودیوی «Schlesinger» را خرید و نام آن را به استودیوی انیمیشن سازی وارنر بروس تغییر داد.
بعد از تغییر و تحولات مدیریتی، این گروه کوچکِ انیمشن ساز به درخشش های خود ادامه داد و دست به خلق شخصیت ماندگار دیگری چون سیلوستر همان گربه سیاه کم هوش، کایوت و رود رانر که در ایران با نام «میگ میگ» به شهرت رسید، شیطان تازمانی و بسیاری کارتون و انیمیشن های دیگر زد؛ گرچه اوضاع به همین منوال پیش نرفت. مدیران جدید درک درستی از دنیای انیمیشن سازی نداشتند و تقابل های اداری روند کار را مختل کرده بود. برادران وارنر نیز با بحران سال های بعد از جنگ جهانی دوم رو به رو بودند و تعداد تماشاگران به واسطه پدیده نوظهور تلویزیون روز به روز کاهش می یافت. بودجه استودیوی انیمیشن سازی به طور دائم آب می رفت و محصولات تولیدی کم رمق تر می شدند.

در ۱۹۵۳ و با اختراع سیستم سه بعدی وارنر بروس تنها یک اپیزود سه بعدی از باگز بانی را روانه سینماها کرد و بعد از محاسبه سود و زیان تقریبا بلافاصله کرکره استودیوهای کارتون سازی را پایین کشید. مدیران ارشد معتقد بودند سیستم جدید پر هزینه است و ادامه کار با این شرایط ممکن نیست. تصمیمی که به مذاق انیماتورهای قهار و کهنه کار آنها خوش نیامد و بسیاری از آنها وارنربروس را به مقصد کمپانی های رقیب ترک کردند.
برادران وارنز پا را حتی از این فراتر گذاشتند و امتیاز بخش بزرگی از آرشیو کارتون خود را به استودیوهای دیگر فروختند.
استودیوهای انیمیشن وارنر بروس چندی بعد با بهبود اوضاع مالی بازگشایی شد. آنها در ادامه همراهی با موج تلویزیون، کارتون های خود را نیز روانه آنتن ها کردند. یکی از مهمترین و با سابقه ترین محصولات آنها شوی باگز بانی بود که از پاییز ۱۹۶۰ توسط تلویزیون ABC روی آنتن رفت. شویی که پخش آن تحت نام های مختلف تا سال ۲۰۰۰ و بیش از ۴ دهه ادامه داشت.
این استراتژی ها اما چاره ساز نشد و استودیوی انیمیشن بعد از چندین سال کش و قوس و تغییر مدیریت در ۱۹۶۹ برای همیشه بسته شد.
عصر جدید
اما این برای کارتون های وارنر بروس به منزله پایان کار نبود. سال ها بعد و در ۱۹۸۰ میلادی بخش انیمیشن وارنر به عنوان یکی از زیر شاخه های جدید کمپانی اصلی معرفی شد.
آنها در ابتدا تمرکز خود را بر پرورش همان شخصیت های قدیمی و ساخت اپیزودهای جدید از آنها گذاشتند. دو ستاره اصلی آنها در این سال ها باگز بانی و دافیِ اردک بود که در فیلم های انیمیشنی کوتاه و بلند حضور داشتند.

دهه بعدی اما تغییرات با سرعت بیشتری جریان داشتند. استراتژی جدید معطوف به حضور جدی در تلویزیون و سنت سریال سازی بود. ماجراهای تینی تون (۱۹۹۰-۱۹۹۵) با همکاری اسپیلبرگ که در آن زمان کمپانی «Amblin Entertainment» را در اختیار داشت یکی از موفق ترین محصولات این دوره است. کارتونی که ایده آن حول مدرسه ای می گردد که در آن شخصیت های مختلف کارتونی سال های دور و دراز وارنربروس تحت تعلیم «با مزه بودن» قرار می گیرند. تینی تون در ۳ فصل و بیش از ۱۰۰ اپیزود روی آنتن رفت.
اما کارتون سازی به شخصیت های قدیمی محدود نماند. وارنر بروس که امتیاز استفاده تجاری از شخصیت های کتاب های مصور را به قیمت گزافی خریده بود برای سودآوری دست به هر کاری می زد. کارتن های بتمن (۱۹۹۲-۱۹۹۵) و سوپرمن (۱۹۹۶-۲۰۰۰) نمونه ای از قدرت سودآوری انیمیشن در شروع هزاره جدید بود که حتی نسخه های سینمایی آنها روی پرده های سینما رفت.
بعد از موفقیت فوق العاده دیزنی با شیر شاه (۱۹۹۴) – انیمیشنی که تنها با ۴۵ میلیون دلار بودجه ساخت، نزدیک به یک میلیارد دلار فروخت – وارنر بروس جدی تر روی به ساخت انیمیشن سینمایی بلند آورد. اولین تلاش آنها منجر به ساخت هرج و مرج فضایی(۱۹۹۶) شد. فیلمی خانوادگی-ورزشی که فوق ستاره بسکتبال آن زمان مایکل جردن در آن حضور داشت و با باگز بانی هم بازی بود. هرج و مرج فضایی با ۲۳۰ میلیون دلار فروش موفقی داشت و به پرفروش ترین فیلم بسکتبالی در تاریخ تبدیل شد.

اما متاسفانه این شروع افولی بلندمدت برای انیمیشن سازان وارنر بروس بود. گربه ها نمی رقصند(۱۹۹۷)، جستجو برای کملوت(۱۹۹۸)، غول آهنی(۱۹۹۹)، Osmosis Jones(۲۰۰۱)و Looney Tunes: Back in Action(۲۰۰۳) همگی انیمیشن های بلندی بودند که در گیشه به سختی شکست خوردند و تنها در شبکه های خانگی امید به بازگردان سرمایه را زنده نگه داشتند. از آن تاریخ تا به امروز کارنامه تولیدات آنان چیزی در چنته ندارد و تنها هر از گاهی، فیلم و یا اپیزودی همچون کور سوی ستاره کوچکی در آسمان پهناور دنیای مدرن امروز سو سو می زند.
گویی عنصر خلاقیت و روح نوآوری از دهه ۳۰ و ۴۰ میلادی به بعد در کالبد برادران وارنر دمیده نشد. آنها سال ها به شخصیت های قدیمی خود متکی بودند غافل از آن که جوانانی تازه نفس و خلاقی همچون پیکسار و دریم ورکز گوی رقابت را از آنان خواهند ربود.
با این وجود برادران وارنر علاوه بر صنعت فیلمسازی سهمی بزرگ در پا گرفتن و رشد گرافیک کامپیوتری و انیمیشن داشتند. تولیدات آنها سال ها روی هزاران محصول نقش می بست و خاطرات کودکی چندین نسل با کارتون های آنان شکل گرفت و نقاشی های آنها دهه ها به رویای هزاران انسان جان داد.

منبع: پایش