پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، مدت کوتاهی است که از انتخاب هیئت مدیره و رییس خانه تئاتر می‌گذرد و البته در همین مدت کوتاه تغییر و تحولاتی را در برنامه‌ها و سیر فعالیت‌های خانه تئاتر و همکاری با مرکز هنرهای نمایشی و دیگر نهادها شاهد هستیم.
درباره فعالیت‌های اخیر خانه تئاتر با محمودرضا رحیمی سخنگوی خانه تئاتر به گفت‌وگو نشستیم:
* با توجه به تغییر و تحولات اخیر خانه تئاتر و فعالیت خودتان به عنوان سخنگو، شرایط جدید خانه تئاتر را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در ابتدا عرض کنم که خانه تئاتر یک اتفاق جمعی است، از ابتدایی که تأسیس شد مبنایش بر اجماع و خرد جمعی بود، گاهی به دلیل شرایطی که به وجود آمد و نا آگاه بودن اعضا نسبت به برخی مسائل که خودِ این هم باز به خود خانه تئاتر باز می‌گردد که در اطلاع رسانی موفق نبوده و دیگر اینکه فضا متشنج می‌شد، امکان گفت‌وگو و با هم بودن به حداقل خود می‌رسید و سوءتفاهم‌ها افزایش پیدا می‌کرد.
الان برخی اعضا از ما می‌پرسند که وظیفه عضو در خانه تئاتر چیست و این جای تعجب دارد که کسی بیاید جایی عضو شود و بعد بگوید حال باید چه کار کنم؟ این سوال یعنی «عضو» هیچ تفکر و تصمیم و مسئله‌ای برای عضویت در خانه تئاتر نداشته و حال آمده تا ببیند چه کار باید بکند، درحالیکه خانه تئاتر از ابتدا بنایش اینگونه گذاشته نشد. بنابراین قرار است ما برنامه بدهیم و این برنامه‌ها را به تصویب برسانیم و هر فرد به عنوان یک نیروی لایزال نهادی اقدامات لازم را انجام دهد.
*شاید این امر به خاطر قصور خانه تئاتر در زمینه آموزش کادر مناسب و فعالیت گروهی باشد؟
بله درست است، ما در کار گروهی مشکل داریم و عادت کردیم یک نفر را انتخاب کنیم و ببینیم آن یک نفر چه کار می‌کند. اگر کاری بکند که از او تشکر نمی‌کنیم اما اگر کاری انجام ندهد، شروع به تخریب و بدگویی نسبت به او می‌کنیم.
با همه این اوصاف بحث و بررسی‌های زیادی این روزها در هیئت مدیره خانه تئاتر در می‌گیرد بهرحال نتیجه اینها برای همه مهم است، گو اینکه همه عقاید مختلفی داشته باشیم اما در پی نتیجه یکسان هستیم.
ما حق خسته شدن، قهر کردن و صندلی خالی کردن نداریم، حتی با اینکه افکارمان یکسان نیست اما جایی برای بر خوردن و ناراحت شدن نیست
پیرو سوال شما هم باید بگویم که خیلی امیدوار به شرایط جدید هستم، ما حق خسته‌شدن، قهر کردن و صندلی خالی کردن نداریم، حتی با اینکه افکارمان یکسان نیست اما جایی برای برخوردن و ناراحت شدن نیست! از این اتفاقاتی که در سال‌های پیش رخ می‌داده و وضعیت خانه تئاتر را ضعیف کرده است دیگر محلی از اعراب نداردو من از این بابت خوشحال هستم.
تلاش هیئت مدیره خانه تئاتر برای تمدید زمان بیمه تکمیلی هنرمندان
*وضعیت بیمه تکمیلی هنرمندان به کجا رسید؟
ببنید در بین همه موضوعات مهمی که این روزها در جلسات اولویت بندی شده است، از ابتدای انتخاب هیئت مدیره چالش بیمه تکمیلی وجود داشت، به محض گرفتن موافقت آن دو روز بیشتر از سوی بیمه برای ثبت نام فرصت گذاشته نشد و همین اعضا را دچار نگرانی کرد که چطور با این وضعیت اینترنت و ترافیک خطی ثبت نام کنند.
این روزها اصغر همت و شهرام گیل آبادی پیگیر بیمه هستند تا زمان آن را تمدید کنند.
*در ارتباط با بیمه تأمین اجتماعی چطور؟
درباره بیمه تأمین اجتماعی هم باید بگویم که مدتی است از سوی بیمه پولی کاملا غیر قانونی از ما گرفته می‌شود ایرج راد مسئول این پرونده بوده و مدام در جلسات شرکت می کند و گزارش‌های آن را به ما می‌دهد. بهرحال نهادها باید کار هنری را به عنوان شغل بپذیرند تا ما دچار مشکل نشویم، این مهمترین مسئله است.
*گویا ارتباطتان با مرکز هنرهای نمایشی نیز بهبود یافته است؟
بله یک اتفاق خوب همین اراده و اقدامی بود که شهرام کرمی در ارتباط با اصلاح آیین نامه‌های تماشاخانه‌های خصوصی کرد و از ما کمک خواست، برای این کار به پیشنهاد کانون کارگردان‌ها کارگروهی به دبیری من تشکیل شد، الان هم در حال اصلاح رونوشت ان هستیم تا نهایی شود.
برخی دوستان که تصحیح آیین نامه می‌کنند مطرح کردند که ما خودمان در تئاتر خصوصی کار اجرا نکردیم و این یک ایراد است که به کارگروه ما گرفته می‌شود اما اینها فقط حاشیه است که اجازه نمی‌دهد کار پیش برود من خدمت برخی از این افراد عرض کردم که بیمارستان خصوصی و دولتی هر دو هدفشان معالج بیمار است. مسئله تئاتر هم مسئله تئاتر است باید قبول کنیم که با بازگشایی تئاترهای خصوصی که خاصیت اجراهای آوانگارد و پیش رو دارد، یک امکانی دوباره به تئاتر ما اضافه شد.
مسئله تئاتر، مسئله تئاتر است و باید قبول کنیم که با بازگشایی تئاترهای خصوصی امکان دوباره ای به تئاتر ما اضافه شده است.
سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روز گذشته در جلسه‌ای که با ما داشتند صحبت جالبی کردند مبنی بر اینکه ما درست است صد و پنجاه سال مدنیت داریم اما این مدنیت گسسته بوده است و آیین نامه درباره آن وجود ندارد، قوانین ما باید بازنگری شوند تا دوباره به مرحله اجرا برسند.
شرایط تماشاخانه‌های خصوصی ناعادلانه است
*در این زمینه صبر و حوصله کافی وجود ندارد…
درست است متأسفانه کم صبر و حوصلگی دوستان باعث می‌شود که قبل از اینکه به یک نتیجه طلایی برسیم ، فقط دردهایمان روی هم تلمبار شود در همه جای دنیا توسعه فرهنگی، توسعه اقتصادی می‌آورد اما بالعکسش هیچ کجا صادق نیست گو اینکه ما ترکیبات نادرستی را در کشور داریم از جمله اقتصاد و هنر که با هم به نتیجه نرسیده است.
رهبر انقلاب با تأکید بر اصل ۴۴ ، اما با خوانش‌های غلط یک عده که ممزوج شده خصوصی سازی به باد فنا رفته است ، دراین زمینه جریانی به نام «خصولتی» یا همان خصوصی و دولتی رخ داده است.
الان در امر سالن‌های خصوصی سالن‌هایی را می‌بینیم که صفر تا صد هزینه‌ها با خود سالن است این عادلانه نیست تا زمانیکه این بی عدالتی باشد قانونی ایجاد نشود که ایرادات گرفته شود مشکلات هم زیاد است این مسائل باید نوشته شود متأسفانه ما بضاعت نوشتنمان درباره قوانین و آیین نامه‌ها اندک است.
امروز باید تاریخ خود را براساس مکتوبات تعریف کنیم و امیدوار به گذشت زمان برای آیندگان باشیم تا روی خوش به انجام و اعمال آنها نشان دهیم. این یکی از مسائلی است که توسط خانه تئاتر تعقیب می‌شود و ما تمایل داریم اعضا هم پیشنهادات خود را در رابطه با آن بدهند.
*در زمینه افزایش فعالیت و تفکر جمعی اعضای خانه تئاتر چه تدبیری کردید؟
اراده کلی این است که باید به سمت و سویی برویم تا اصناف ما متشکل از خود انجمن‌های خانه تئاتر باشند و این انجمن‌ها هم بتوانند در بسیاری مسائل مستقل عمل کنند قاعدتا اگر این انجمن‌ها بتوانند به استقلال برسند و قدرت بگیرند، چون تئاتر امری جمعی است و نمی‌توان آن را با موسیقی یا سینما مقایسه کرد هر قدر هم که انجمن‌ها بتوانند قدرت و استقلال بیشتر بگیرند حسن آن به تمام تئاتر کشور باز می‌گردد.
خانه تئاتر می‌تواند یک اجماعی را نه به قصد مالی بلکه اجماع و گردهمایی نیروهای متخصص داشته باشد تا خوداین نیروها به تئاتر کمک کنند
در نهایت باید تمام مسائلی که امروز برای تئاتر و خانه تئاتر تعریف کنیم آنها را از همین امروز بر خانه های تئاتر سراسر کشور ترویج دهیم و افراد را ترغیب برای تأسیس شعبات خانه تئاتر کنیم . چرا که حسنش این است خانه تئاتر می‌تواند یک اجماعی را نه به قصد مالی بلکه اجماع و گردهمایی نیروهای متخصص داشته باشیم و خود این نیروها می‌توانند زمانی به تئاتر کمک کنند که قسمتی از آن هم همان تئاتر خصوصی است.
هیچگاه در تماشاخانه خصوصی تئاتر کار نکردم!
*اصلاح آیین‌نامه تئاتر خصوصی به کجا می‌رسد؟
این روزها دیگر صحبت از حرف و حدیث و مرام گذشته و وقت عمل است، اکثر کسانی که مشکلی برای کارهایشان پیش می‌آید هیچ دستنوشته‌ای ندارند دیگر دوره این شفاهی‌خوانی‌ها گذشته است و باید همه چیز مکتوب شود تا حق به حقدار برسد.
امروز دوباره اکثر تماشاخانه‌های ما کم تماشاگر شده‌اند در این زمینه می‌بایست محاسبه دقیق رفتارهای هنری مردم صورت بگیرد من که خودم مورد شماتت دوستان در زمینه عدم حضور در تئاتر خصوصی هستم هیچ زمانی در سالن خصوصی کار اجرا نکردم و هر چند سال یک بار هم در یک سالن دولتی اجرا رفتم علتش هم همین بی حساب و کتاب وقوانین بودن آن است.
ما تا همین الان برای تدوین آیین‌نامه تئاتر خصوصی از ۳۵ نفر مشورت گرفتیم و تا آن را به صد و اندی امضا نرسانیم و اشکالاتش را برطرف نکنیم، نهایی نخواهیم کرد، چرا که خانه تئاتر کار فردی نخواهد کرد ما در این زمینه هم می بایست با رسانه ها مشورت‌هایی داشته باشیم و از نظرات آنها استفاده کنیم.
*نکته پایانی؟
روز گذشته با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صحبت کردیم تا شفافیت در قراردادهای تئاتر صورت بگیرد اینکه هر پول دولتی که می‌آید تعریف مشخصی شود و یک کارگردان نگران پولش نباشد همینطور جریان اطلاع رسانی شفاف شود و زمینه سوءتفاهم و سوظن از بین برود ما هم تلاش داریم قول‌هایی که داده شده را عملیاتی کنیم.
منبع:فارس
