پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، آنچه که در شعارهای وزیر میراث فرهنگی درباره بوم گردی ها اعلام می شد، افزایش تعداد بوم گردی ها بود حتی بسیاری از نماینده های مجلس نیز بر این باور بودند که سازمان میراث فرهنگی وقت در افزایش تعداد بوم گردی ها در کشور تاثیر گذار بوده است. در واقع کلید اولیه ایجاد بوم گردی ها در ایران توسط هیچ سازمان دولتی زده نشد بلکه این مردم و روستاییان و فعالان گردشگری بودند که اقدام به ایجاد چنین اقامتگاههایی کردند و بعد از آن دولت یعنی سازمان میراث فرهنگی وقت به آنها مجوز مهمانپذیر داد و سپس در آیین نامه ایجاد و اصلاح تاسیسات گردشگری نام بوم گردی ها را اضافه کرد آن هم در زمانی که در بسیاری از استانها این بوم گردی ها مدتها بود راه افتاده و بین گردشگران خارجی نیز تبلیغ می شدند.
علی اصغر مونسان وزیر میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری در شهریور ماه امسال گفته بود: بیش از ۱۴۰۰ بومگردی به موجودی بوم‌گردی‌های ما اضافه شده و از مرز ۱۷۰۰ واحد بومگردی هم عبور کردیم. در نظر داریم تا دو هزار بوم گردی در کشور ایجاد شود.
مونسان درحالی خبر از افزایش بوم گردی ها در کشور را می داد که این واحدهای اقامتی در کشور هنوز ضوابطی برای ایجاد نداشتند و هر کسی بنا به سلیقه خود ساختمانی را به بوم گردی نام گذاری می کرد و مهمان می پذیرفت. هنوز هم به این صورت است تا اینکه روز گذشته ضوابط ایجاد بوم گردی ها در کشور ابلاغ شد و در آن به مواردی که باید هر واحد اقامتی بومی به آنها توجه کند، اشاره شد.
استفاده از المان های سنتی در اقامتگاه
در این دستورالعمل اقامتگاههای بوم گردی این گونه تعریف شده اند که این واحدها اقامتگاههایی هستند که در محیط های طبیعی و بومی با رعایت اصول پایداری زیست محیطی فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی سازگار با معماری بومی، بافت تاریخی و سیمای طبیعی منطقه اقامتگاه ایجاد، احیا و یا بهره برداری شده و ضمن حداکثر تعامل با جوامع محلی و توجه به تنوع اقلیم و طبیعت، طمینه حضور گردشگران را برای تجربه در زندگی در محیط طبیعی و بومی فراهم می کند.
در این دستورالعمل آنچه که هر واحد اقامتی باید لحاظ کند مد نظر گرفته شده است از جمله تامین روشنایی، صرفه جویی در مصرف برق و …
در برخی از موارد نیز تاکید شده است مانند اینکه سردر اصلی اقامتگاه قابل روئیت در شب و خوانا بوده و ترجیحا به دو زبان فارسی و انگلیسی نوشته شده باشد اما اعلام شده که جنس تابلوها از مصالح بومی و متناسب با بافت افامتگاه باشد.
در بخش وجود تابلوهای راهنما در محیط نیز اعلام شده که وجود زبان دوم (ترجیحا انگلیسی) ضروری است.
در پیش بینی سیستم برق اضطراری هم آورده شده که برای اقامتگاههای درجه ۲ می تواند برق اضطراری توسط اینورتور تامین شود و یا برای اقامتگاههای درجه ۳ روشنایی هایی مانند فانوس و غیره پیش بینی شود.
در بخش مربوط به پارکینگ نیز آمده که تعداد پارکینگ متناسب با ظرفیت اقامتگاه باشد. در مرود بناهای تبدیلی با توجه به محدودیت فضا، امکان تعریف فضای پارکینگ مجزا از مجموعه اقامتی وجود دارد، مشروط به اینکه رفت و آمد مهمانان به ساختمان اصلی با زحمت انجام نشود.
تعداد اتاق ها هم برای اقامتگاههای درجه یک ۴ اتاق برای اقامتگاههای درجه دو ۳ و برای اقامتگاههای درجه سه ۲ اتاق پیش بینی شود.
دراین ضوابط آمده که وجود سرویس بهداشتی به ازای اتاق ها و ظرفیت مهمان در کلیه اقامتگاهها الزامی است ( به صورت متصل) همچنین باید سرویس بهداشتی فرنگی به طور ثابت و یا متحرک ایمن و بهداشتی بنا به درخواست مهمان ارائه کنند. اقامتگاههای درجه یک تمام اتاق ها و اقامتگاههای درجه ۲ حداقل نیمی از اتاق ها سرویس متصل داشته باشند.
در موضوع طراحی سنتی دکوراسیون داخلی و استفاده از صنایع دستی و تزئینات بومی نیز آمده که ضروری است اقامتگاهها از نمادها المانها و مولفه های بومی و سنتی در دکوراسیون داخلی و از صنایع دستی منطقه در تزئینات اقامتگاه استفاده کنند.
فضای پذیرایی هم باید دارای محلی مناسب برای مهمانان در داخل اقامتگاه و یا متصل به ساختمان اصلی باشد. فضای پذیرایی می تواند به صورت فضایی مجزا وجود داشته و یا در فضاهای عمومی یا یکی از اتاق ها با دقت به شرایط بهداشتی تخصیص داده شود.
در بخش وضعیت نگهداری از دیوارها و سقف و کف هم آمده که باید قابلیت پاکیزگی و رعایت بهداشت را داشته باشد.
ترجیحا باید از رختخواب سنتی و بومی منطقه استفاده شود به نوعی که تداعی کننده عادات و سبک زندگی جامعه بومی و سنتی باشد و از منسوجات بافته شده از الیاف طبیعی و بومی با رعایت پاکیزگی و تمیزی استفاده شود.
همچنین از صنایع دستی و منسوجات سنتی متناسب با بوم منطقه مانند سرپرده های سنتی پرده های گلیمی آویز و … استفاده شود.
پوشاندن پنجره با پرده ضخیم هم ضروری است.
در بخش مربوط به لوازم بهداشتی نیز آمده که اقامتگاههای درجه یک باید از سطل زباله استیل استفاده کنند و استفاده از پرده پلاستیکی ضد آب و نظیر آن هم برای اجتناب از خیس شدن حوله ها می تواند مصداق جداسازی باشد.
در لوازم پخت و پز هم اولویت با لوازم بومی است و فضای پذیرایی هم با چیدمان سنتی و محصولات صنایع دستی مورد تاکید است و از ظروف بومی و سنتی در سرو غذا استفاده شود.
جالب اینجاست که در بخش اطلاع رسانی اقامتگاه نیز آمده که یک وب سایت اینترنتی برای معرفی اقامتگاه پیش بینی شود و استفاده از یک زبان خارجی در وب سایت الزامی است.
ممننوعیت استفاده از ظروف یکبار مصرف در اقامتگاه های بومگردی
اجرای مراسم سنتی خوشامدگویی و استفاده از نوشیدنی های سرد و گرم سنتی و بدرقه مهمان طبق آداب و رسوم محلی و اطلاع رسانی درباره مقصدهای گردشگری محلی از طرق مختلف از جمله معیارهای دیگر است.
تهیه نان سنتی در حضور مهمان توصیه شده و ارائه خوراک و نوشیدنی بومی و استفاده از سفره بومی مورد تاکید قرار گرفته است. ولی حداقل یک غذا باید مطابق ترجیحات غذایی مهمانان در منوی غذایی وجود داشته باشد.
در صورت درخواست ، صبحانه در اتاق سرو شود و امکان دسترسی به تنقلات محلی و چای و دمنوش وجود داشته باشد و یا موارد منع مصرف توضیح داده شود .
استفاده از ظروف یکبار مصرف در اقامتگاه های بومگردی ممنوع است. اقامتگاه ملزم است به صورت مستقیم حداقل یک بار در طول سال، در یک اقدام محلی به منظور حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست شرکت داشته باشد.
لزوما بیش از ۵۱ درصد از کارکنان اقامتگاه های بومگردی بایستی از کارکنان بومی انتخاب شوند. کارکنان باید آموزش کمک های اولیه و نحوه برخورد با ناتوانان را داشته باشند.
در کلیه اقامتگاه های بوم گردی الزام است طرح های مشخصی درخصوص مدیریت و بازیافت پسماندها به اجرا درآیند. وجود اقامتگاه های بوم گردی نباید در هیچ شرایطی به آلودگی زیست محیطی بستر پیرامون خود منتهی شود.
در این دستورالعمل نحوه محاسبه معیارها آمده است و اگر اقامتگاهی بیش از این معیارها را داشته باشد درجه ممتازی خواهد گرفت.
اکنون به نظر می رسد با این ضوابط می بایست تعدادی از ۱۷۰۰ واحد بوم گردی که مجوزشان را از سازمان میراث فرهنگی وقت گرفته اند تعلیق شوند چرا که بسیاری از آنها به آپارتمانهای تزئین شده با صنایع دستی شبیه هستند تا بوم گردی.
منبع: مهر
