پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، شهره جوادی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در نشست تخصصی نمایشگاه چیدمان دژاوو که ۵ بهمن‌ماه در گالری نظرگاه برگزار شد درباره مباحثی پیرامون هنر معاصر بحث کرد.
او گفت: ابتدا معنی کلمه «دژاوو» را بگویم که تعبیر به گردش ذهن هنرمند در گذشته، حال و آینده شده است بدین‌معنا که ذهن هنرمند آزاد است تا آنچه را در زمان‌های مختلف می‌بیند به شیوه‌های مورد نظر بیان کند. اینکه ما یک قرن از جهان غرب و هنر مدرن عقب هستیم و باید به سرعت حرکت کنیم تا بیش از این تأخیر نداشته باشیم باید گفت آیا مدرنیسم غربی وارداتی می‌تواند اصالتی برای هنر ایرانی داشته باشد؟ حتی با نگاه هنر جهانی نیز ذهنیت و تفکر خودی لازم نیست؟
او در ادامه به آموزش هنر آکادمیک اشاره کرد و افزود: به عنوان پیش‌زمینه برای آفرینش‌های نو، اما در مدت ۴ تا ۶ سال دوران کارشناسی و ارشد نمی‌توان گذشته را تجربه و آنگاه وارد هنرهای جدید شد. بنابراین بررسی تاریخ تحلیلی هنر جهان می‌تواند راهگشا باشد و زمینه‌های فکری هنرمندان را قوی کند به خصوص نقد و تحلیل دوران جدید از آغاز و ادامه آن تاکنون می‌تواند هنرجویان را در مسیر منطقی قرار دهد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: با ساده‌گرایی و کمترین تلاش نمی‌توان به هنر نو دست یافت. تجربه جسورانه و آزادی در بیان ایده با متریال مختلف می‌تواند در خدمت آفرینش اثر هنری باشد. اما اصول اولیه هنر در هر شاخه هنری ناگزیر باید مورد توجه قرار گیرد و به صورت آموزشی جدی در برنامه درسی هنرجویان باشد.
جوادی در ارتباط با مطرح‌شدن این بحث که «امروز باید به کارهای نو دست زد و تکرار سنت‌های گذشتگان امری بیهوده با تعبیر ماشین‌سواری جایگزین شترسواری»، باید توجه داشت، اظهار کرد: در عصر سرعت و ماشینیسم و دنیای شلوغ، بشر احتیاج به آرامش، تأمل و تفکر دارد. هنرمند متعهد در این روزمرگی جان‌فرسا که زندگی را به کام جامعه تلخ می‌کند می‌تواند با تجربه‌هایی از هنر گذشته همچون خطاطی، مینیاتور، تذهیب، پناه به طبیعت و نقاشی واقع‌گرا از پیرامون ضمن دستیابی به آرامش فردی، مخاطبان را نیز به آرامش فراخواند. اتکا به هنرهای سنتی یک مسیر و مسیرهای دیگر نیز چاره‌گشا است؛ مانند شیوه‌های نو شامل چیدمان، نقاشی و تصویرسازی با انواع تکنیک‌ها.
او گفت: آزادی در بیان هنری بدیهی بوده، اما در شرایط هنری کشور دیرزمانی است که به هنرهای بومی و اصیل ایران کم‌توجهی و گاه به شکل افراطی منکوب و هنر وارداتی غرب تأیید و تقلید شده است. جدیت در برنامه‌ریزی آموزش هنر با تکیه بر درس «مبانی هنرهای تجسمی» از اصول ضروری هنر است و بدون شناخت و تجربه، آفرینش اثر هنری اصالت ندارد. این مهم اجتناب‌ناپذیر و لازم است در سیاست‌گذاری‌های هنری به طور جدی مورد توجه واقع شود.
منبع: مهر
