پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، وزارت بهداشت به عنوان ستاد مبارزه با کرونا روزی نیست که در اعلامیه‌ها، پیام‌های و یا مصاحبه‌ها مردم را از سفر کردن و یا دید و بازدید عید منع نکنند. روزی نیست که هیچیک از مسئولان و هنرمندان و… به مردم اعلام نکنند که چرا با وجود هشدارها به سفر می روید. کم و بیش از استان‌های کشور خبر می‌رسد که مردم هنوز بحث مبارزه با ویروس را جدی نگرفته‌اند و به سفر می‌روند. اما چرا؟
چرا مردم در خانه‌های خود نمی‌مانند و اتفاقاً با وجود آگاهی از وجود ویروس باز هم به سفر می‌روند. چه امکاناتی در اختیار آنها گذاشته شده تا آنها تشویق به خانه ماندن شوند؟
آیا تنها درباره ویروس صحبت کردن و اعلام آمار تلفات ناشی از ابتلاء به این ویروس و هشدار درباره آن کافی است؟ آیا صدا و سیما توانسته برنامه‌های سرگرم کننده‌ای داشته باشد تا آنطور که رئیس جمهور گفت بتواند مردم را از خیابان‌ها به خانه‌ها بکشاند؟ آیا جز این است که هم اکنون برنامه‌های تلویزیونی و مجموعه‌ها از انبار خاک خورده صدا و سیما بیرون کشیده شده و برای چند دهمین بار بازپخش می‌شوند؟
آیا برنامه‌های دیگر تلویزیونی مانند دورهمی بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود تا مردم ببینند که در چنین برنامه‌هایی نیز تماشاگر وجود ندارد و یا اینکه از تصاویر آرشیوی استفاده می‌شود و اتفاقاً آن را هنگام پخش برنامه اعلام می‌کنند؟ چرا در برنامه‌های نوروزی نشان داده می‌شود که چهار تا ۵ نفر مهمان به برنامه دعوت شده است؟ آیا این سیاست هشدار و تشویقی صدا و سیما برای مردم است؟! برنامه‌های تشویقی دیگر وزارت خانه‌ها برای در خانه ماندن مردم چه بوده است؟
وزارت میراث فرهنگی چقدر توانسته نیاز روانی مردم را برای سفر تأمین کند؟ جز این است که آخرین وزارتخانه‌ای بود که اعلام کرد مراکز گردشگری و موزه‌ای تعطیل است؟
از طرف دیگر چرا سایت‌های مربوط به حوزه گردشگری و حمل و نقل تخفیف‌های وسوسه انگیزی به مردم برای انجام سفر می‌دهند؟ هم اکنون مراجعه به سایت قطارها نشان می‌دهد که چندین گزینه برای سفر به جایی مانند شهر مشهد وجود دارد که تخفیف‌های مناسب و حتی بسیار خوبی در نظر گرفته‌اند.
به عنوان مثال برای سفر به شهر شیراز دو گزینه وجود دارد که قیمت آن با ۳۰ درصد تخفیف عرضه شده است. قیمتی که هیچ زمان دیگری نمی‌شد با این تخفیف آن را تهیه کرد! یا اینکه برای سفر به یزد می‌توان از پایانه جنوب با اتوبوس وی آی پی و پرداخت مبلغ ۶۳ هزار تومان به جای ۸۵ هزار تومان سفر کرد یعنی با ۲۵ درصد تخفیف در خرید.
این تخفیف‌ها هنوز هم در سایت‌های فروش آنلاین بلیت پروازها مشاهده می‌شود اقدامی که اگر کسی خانواده‌ای نیز در استان مقصد داشته باشد به راحتی می‌توان بدون توجه به هشدارها سفر کند.
آیا با وجود این تخفیف‌ها و تشویق‌ها می‌توان به مردم گفت چرا سفر می‌کنید؟ شاید متولیان نتوانند از سفرهای شخصی مردم در جاده‌ها جلوگیری کنند اما تغییر سیاست در فروش بلیت‌های خود را چطور؟
منبع:مهر
