به گزارش فناوری فرهنگی، لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه در حوزه «فناوری اطلاعات و ارتباطات» به سیاست های زیر اشاره کرده است:
تنها در تبصره ۳۰ اشاره شده است که:
۱٫ به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اجازه داده میشود به منظور کسب سهم مناسب از بازار پهنای باند منطقه از طریق شرکت ارتباطات زیرساخت نسبت به مشارکت و سرمایهگذاری در پروژههای فیبرنوری و سایر پروژههای زیرساختی بینالمللی اقدام نمایند.
۲٫ به منظور توسعه خدمات دولت الکترونیک، صنعت فناوری اطلاعات، شفافسازی اطلاعات و افزایش بهرهوری در حوزههای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، دستگاههای اجرایی و نهادهایی که دارای شبکه مخابراتی مستقل از شبکه ملی اطلاعات میباشند حداکثر تا پایان سال دوم برنامه برای بهرهبرداری از شبکههای مذکور (در قالب اپراتوری) نسبت به اخذ مجوز از کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات اقدام نمایند.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مکلف است نسبت به تهیه لیست شبکههای موجود در اختیار دستگاههای اجرایی و نهادهای مربوطه اقدام نماید. بهرهبرداری از شبکههای اعلام شده از سوی وزارتخانه مذکور توسط دستگاههای اجرایی و نهادهای دارای مجوز، بلامانع است.
۳٫ دستگاههای اجرایی موظفند نسبت به الکترونیکی کردن کلیه فرآیندها و خدمات با قابلیت الکترونیکی شدن (موارد استثنا با تایید سازمان) و تکمیل بانکهای اطلاعاتی مربوط، تا پایان سال سوم برنامه اقدام کنند. دستگاههای اجرایی میتوانند بدین منظور از مشارکت بخش خصوصی در قالب اپراتوری خدمات دولت الکترونیک، مدلهای مشارکت بخش خصوصی و عموی و یا شیوههای نوین دیگر استفاده نمایند.
تعرفه ارایه خدمات توسط اپراتورهای خدمات دولت الکترونیک باید به تصویب کمیسیون تنظیم مقررات برسد.
۴٫ تمامی دستگاههای اجرایی و نیروهای نظامی و انتظامی موظفند در تولید سامانههای الکترونیکی خود، اقلام اطلاعاتی و آمار ثبتی مورد نیاز برای ایجاد نظام جامع آمارهای ثبتی و شبکه ملی آمار ایران را ایجاد و حداکثر تا پایان سال سوم برنامه امکان بهرهبرداری الکترونیکی و برخط آن را در اختیار مرکز آمار ایران قرار دهند. مرکز آمار ایران مکلف است اقلام آمار ثبتی و استانداردهای تولید آن را حداکثر ظرف نه ماه برای هر یک از دستگاهها تهیه و به آنها ابلاغ نماید.
۵٫ کلیه دستگاههای اجرایی کشور موظفاند تا پایان سال دوم برنامه، امکان تبادل الکترونیکی اطلاعات و پاسخگویی الکترونیکی به استعلامهای مورد نیاز سایر دستگاههای اجرایی را حسب شرح وظایف آنان در چارچوب قوانین خاص و موضوعی، به صورت رایگان فراهم نماید.
احصای کلیه استعلامات و ایجاد نظام استانداردسازی و تبادل اطلاعات بین دستگاهی در قالب آیین نامه اجرایی در شش ماه اول برنامه توسط بین دستگاههای اجرایی اعم از شبکه ملی اطلاعات، مرکز ملی تبادل اطلاعات (NIX) و استانداردهای فنی را فراهم کند.
۶٫ به منظور توسعه دولت الکترونیک و عرضه خدمات الکترونیکی و نیز توسعه و استقرار خزانهداری الکترونیکی و اصالت بخشیدن به اسناد الکترونیکی از جمله اسناد مالی و حذف اسناد کاغذی در هر موردی که به موجب قانون، تنظیم اوراق یا اسناد، صدور یا اعطای مجوز، اخطار و ابلاغ، مبادله وجه، استعلام و مانند آن ضروری باشد، انجام الکترونیکی آن با رعایت مفاد قانون تجارت الکترونیک مجاز بوده و کفایت مینماید.
۷٫ به منظور مقابله با جعل و ایجاد نظام اطلاعات استناد پذیر الکترونیکی تا پایان سال دوم برنامه کلیه استعلامات هویت اشخاص حقیقی، اشخاص حقوقی، کالا و خدمات، داراییهای منقول و غیر منقول (شامل ملک، وسایل نقلیه، اوراق بهادار)، نشانی مکان محور، از طریق مرکز ملی تبادل اطلاعات و براساس مفاد نقشه جامع دولت الکترونیک کشور انجام میگیرد.
۸٫ سازمان با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نسبت به ایجاد نظام پایش شاخصهای توسعه کاربرد فناوری اطلاعات و دولت الکترونیک و سنجش مستمر شاخصهای مذکور اقدام و با همکاری دستگاههای اجرایی، تمهیدات لازم برای کاهش حداقل ۵۰ درصد از مراجعات حضوری به دستگاههای اجرایی و دستیابی به حداقل ۳۰ درصد معاملات کالا و خدمات به صورت الکترونیکی را فراهم مینماید، به طوری که رتبه ایران در سطح جهان حداقل به میزان ۳۰ رتبه در طی برنامه، ارتقا یابد.
به گفته کارشناسان در این برنامه یکی از مهمترین گلوگاههای فاوا یعنی فضای سایبر و اهمیت آن به درستی مورد توجه قرارداده نشده است و همچنین نگاه راهبردی و کاربردی به شبکه ملی اطلاعات نیز در این برنامه دیده نمیشود. تقویت زیر ساخت و نرم افزار برای ساخت شبکه های اجتماعی، پدیده های نوظهور از منظر تکنولوژیک، محتوای دیجیتالی و مواردی از این دست نیز از جمله موضوعات و مسائلی مهمی بوده که در این برنامه به آنها اشارهی نشده است.
**نویسنده: علی ابراهیمی