پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
سایت تک‌کراند مطلب قابل توجه‌ای در حوزه شفافیت اطلاعات شبکه‌های اجتماعی با تکیه بر نمونه توئیتر در آمریکا منتشر کرده است که توسط گروه بین الملل سایت فناوری فرهنگی به ترجمه درآمده و در زیر قابل مشاهده است:
“این روزها رایج است که کمپانی ها حجم قابل توجهی از داده های کاربران را برای انتشار گزارش شفافیت نگه می دارند .گوگل، فیسبوک، دراباکس و اسلک(Slack) آمارهای خود را طبق اصولی مشخص و بر اساس نوع و کشوری که درخواست اطلاعات کاربران را دارد، طبقه بندی می کنند. سیستم عامل به صورت خودکار درخواست ها برای بررسی های قانونی و همچنین حق کپی رایت و درخواست ها برای حذف داده ها و اطلاعات را دریافت می کند.
اما این سوال کماکان باقی می ماند که کاربران باید با این اطلاعات چکار کنند؟
خوب است که شرکت های تکنولوژیک، اطلاعات مربوط به درخواست دولتها برای دریافت اطلاعات را عمومی می کنند؛ اما به نظر می آید که این گزارش شفافیت مبهم تر و گنگ تر از آن است که بتواند مفید واقع شود. برای مثال ما می دانیم که دولت ایالات متحده در ۶ ماه دوم سال ۲۰۱۵ ، درباره ی 30041 حساب کاربری درخواست اطلاعات کرده است.
اما ما نمی دانیم که کدامیک از سازمان های دولتی این کشور برای دریافت این اطلاعات درخواست داده است و آیا حساب کاربری ما جزء حساب هایی که مورد تجسس قرار گرفته بوده است یا نه. ما همچنین نمی دانیم که تمام دارندگان این 30000حساب کاربری از اهالی ایالات متحده بوده اند یا اینکه دولت ایالات متحده بیشتر تمایل دارد که حساب کاربران خارج از کشور را مورد تجسس قرار دهد. تمام کاری که ما می توانیم با این داده ها انجام دهیم این است که نتیجه بگیریم به عنوان یکی از 1.7 میلیارد کاربر فعال فیسبوک، احتمال اینکه داده های شخصی ما در معرض دید دولت ایالات متحده قرار بگیرد بسیار کم است.
در واقع گزارش شفافیت گزینه های زیادی را پیش روی ما قرار نمی دهد و بیشتر ما را تشویق می کند که با بی اعتنایی دنبال کار خودمان برویم و امیدوار باشیم که برای داده های ما اتفاقی نمی افتد.(گوگل و فیسبوک قصد دارند به کاربران این امکان را بدهند که پیام هایشان را کدگذاری کنند. اقدامی که گام مهمی در جهت حفظ حریم شخصی است؛ اما اینکه این گزینه به صورت پیش فرض فعال نشده است شاید بدین معنی باشد که بیشتر کابران از مزیت های پیام های کدگذاری شده، سود نخواهند برد(
اما گزارش شفافیت شرکت توئیتر، که امروز منتشر شد، از گزارش های قبلی متفاوت بود. برخلاف گذشته در این گزارش، توئیتر اطلاعات مفصل تر و مفیدتری به کاربران خود ارائه داده است. این شرکت برای اولین بار دست به انتشار نام سازمانهای مجری قانونی زده است که تمایل بیشتری برای دریافت داده در ایالات متحده دارند.
ایالات متحده بزرگترین درخواست کننده ی اطلاعات از توئیتر است و 44 درصد از کل درخواست های ارائه شده به شرکت توئیتر از جانب این کشور بوده است. بنابراین این گزارش می تواند مطالعه ی موردی مفیدی باشد که چگونگی حفاظت توئیتر از داده های کارابران یا واگذار آنها را نشان دهد. 46 درصد درخواست هایی که شرکت توئیتر دریافت می کند، درخواست هایی است که این شرکت اجازه ندارد کابران را از آنها آگاه کند. تنها به 7 درصد از کاربران اطلاع داده شد که دولت ایالت متحده درخواست ارائه ی داده های آنها را کرده است.
بر اساس بخشی از گزارش شفافیت توئیتر که مربوط به ایالات متحده است، سازمان هایی که از این شرکت درخواست بیشترین اطلاعات را داشته اند به ترتیب اف بی آی، سرویس مخفی ایالات متحده آمریکا و دفتر دادستان شهر نیویورک بوده اند. در یک اقدام بی سابقه، توئیتر درخواست ها را بر اساس ایالت تقسیم بندی کرده است. اقدامی که بر اساس آن می توان فهمید که این درخواست از طرف یک سازمان محلی بوده است یا یک سازمان فدرالی.
اگرچه این تغییر کوچک بنظر می رسد اما بسیاری از شرکتها می بایست این کار را انجام بدهند. این تغییر کوچک به کاربران این امکان را می دهد که از یک شهروند معمولی به مدافعانی آگاه و فعال برای داده هایشان تبدیل شوند.
برای مثال این تغییر کوچک به کاربرانی که ساکن کالیفورنیا هستند این امکان را می دهد که فکر کنند آیا سازمان های حکومتی مثل اف بی آی این صلاحیت را دارند که در طول 6 ماه 281 مرتبه تقاضای دریافت داده کنند و اگر به این نتیجه رسیدند که درخواست بعضی از سازمان های خاص برای دریافت اطلاعات زیاد است در پی تغییر آن برآیند. همچنین کاربران می فهمند که چگونه سازمان های فدرالی و محلی مجری قانون، تقاضای دریافت داده های آنها را می کنند و چگونه به این داده ها دسترسی پیدا می کنند. اطلاعات مفیدی که آنها می توانند به شورای شهر یا کمسیون پلیس محلی ارائه دهند و به آنها این امکان را می دهد که تصمیمات آگاهانه تری درباره ی گفتگوهای خود در پیام های خصوصی(دایرکت) و توئیت هایی که منتشر می کنند، بگیرند. این قابلیت همچنین به کابران بین المللی توئیتر این امکان را می دهد بهتر متوجه شوند که چگونه دولت ایالات متحده به دنبال داده های آنهاست و اینکه چگونه این شرکت داده های آنها را از طریق درخواست های معاهده همکاری حقوق متقابل(MALT) با سازمان های داخلی کشورشان به اشتراک می گذارد.
تصمیم شرکت توئیتر برای اعلام اسامی این سازمان های مجری قانون، به کاربران توئیتر این امکان را می دهد که بفهمند این شبکه اجتماعی در دوره های مختلف انتخاباتی چگونه مورد نظارت قرار می گیرد. سرویس مخفی وظیفه دارد به تهدیدات آنلاین که تهدیدکننده ی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری است پاسخ دهد و جالب خواهد بود که ببینیم درخواست های سرویس مخفی بعد از انتخابات نوامبر کاهش یابد. (البته توئیتر تعداد درخواست های دریافتی از بعضی از سازمان های فدرالی خاص را منتشر نکرده است)
شرکت توئیتر انتشار اسامی متقاضیان اطلاعات در ایالات متحده را متوقف نکرده است و در حال ارائه ی جزئیات بسیاری درباره ی چگونگی درخواست اطلاعات، به کاربران خود می باشد. این اطلاعات شامل تعداد درخواست هایی است که این شرکت برای نگهداری از داده کابران دریافت کرده است، درک بهتر نسبت به درخواست هایی که ما به صورت رسمی و یا غیررسمی با آنها مخالفت می کنیم ، تفکیک بین درخواست های اضطراری و غیر اضطراری، نسبت درخواست هایی که اطلاعات حساب اصلی آن ارائه می شود در مقایسه با حسابهایی که محتوای ارتباطاتی آنها ارائه می شود.(مثل توئیت، دایرکت، رسانه و غیره)
درکل، این افشاگری های جدید در گزارش شفافیت توئیتر تا اندازه ای برای کاربران آن مفید بوده و می توان گفت الان بیشترین چیزی که ما به آن نیاز داریم استفاده از پیام های کدگذاری شده است.”
مترجم:عماد قاسمی- کارشناس ارشد مدیریت رسانه
منبع:
Twitter’s new transparency report is disclosure done right
