پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، امیرحسین حمداوی، مدیرخانه فرهنگ مشارکتی کلبه آفرینش که در اولین جشنواره بازی عمار حضور پیدا کرده است، گفت: بازی را باید بیش از یک سرگرمی و تفریح درنظر بگیریم که آموزش‌های عمیقی هم می‌تواند داشته باشد.
وی با بیان این که بازی، یکی از قوی‌ترین ابزارهای آموزشی است، ادامه داد: معمولا خانواده‌ها از بازی‌هایی که به صورت میدانی اجرا می‌شوند، به خوبی استقبال می‌کنند ولی بسیار کم اتفاق می‌افتد یک بازی را به مدت طولانی و در خانه، برای فرزند خود در نظر بگیرند.
این کارشناس فرهنگی بیان کرد: فعالان عرصه رسانه، در قالب بازی‌های رایانه‌ای، پیام‌ها و اهداف خود را به صورتی که مخاطب چندان متوجه آنها نمی‌شود، منتقل می‌کنند که بعد از مدتی، باعث تفاوت در طرز فکر نسل‌ها با هم می‌شود.
حمداوی تصریح کرد: این موارد، نکاتی است که در طراحی بازی‌های رایانه‌ای، فیلم‌ها و کتاب‌ها به آنها دقت می‌شود و از این رسانه‌ها به عنوان ابزار کترل کننده استفاده می‌کنند.
مدیر مسئول موسسه فرهنگی کلبه آفرینش خاطرنشان کرد: ما در زمینه آموزش، بدون در نظر گرفتن مراحل لازم، مفاهیم را به کودکان آموزش می‌دهیم و به همین دلیل، در بسیاری از اوقات، این کودکان انگیزه‌های کافی برای یادگیری این مفاهیم را ندارند و در برخی مواقع هم اعتماد به نفس لازم برای یادگیری را ندارند.
وی تاکید کرد: تلاش ما بر این است که ضمن این که اعتماد به نفس در بچه‌ها را ایجاد کنیم، به آنها انگیزه بدهیم و به آنها نشان بدهیم که فکر کردن و به نتیجه رسیدن، کاری لذت‌بخش است.
حمداوی اضافه کرد: به طور مثال، مسائل ریاضی را که برخی بچه‌ها از آن ترس دارند و آن را صرفا برای کسانی که به ریاضی علاقه دارند، می‌دانند، به شکل بازی تبدیل کرده‌ایم که بچه‌ها حتی در صورتی که نتوانند آن را حل کنند، برایشان لذت‌بخش است.
این کارشناس فرهنگی بیان کرد: هنر و معماری ایرانی- اسلامی به خصوص کاشی‌کاری‌های ایرانی یکی از مواردی است که ظرفیت خوبی برای تولید بازی‌های مختلف با نگاه‌های متتوعی دارد، اما در حال حاضر، کمترین موضوعی که به آن پرداخته می‌شود، هنر ایرانی- اسلامی است.
مدیر مسئول موسسه فرهنگی کلبه آفرینش در بخش دیگری از سخنانش اظهار داشت: ارائه الگوی مناسب استفاده از بازی یکی از مواردی است که می‌تواند در نشان دادن اهمیت بازی موثر باشد.
وی اضافه کرد: همانند برنامه‌های مختلفی که برای ارتقای سطح کتابخوانی و کتاب‌نویسی در جامعه برگزار می‌شود، اگر برای بازی هم فضایی به صورت متمرکز وجود داشته باشد که محل انجام بازی، بازی‌سازی و کمک به فعالیت تجاری در عرصه بازی شود، می‌تواند الگویی مناسب برای علاقه‌مندان این حوزه باشد.
این کارشناس فرهنگی ادامه داد: همچون سینما که علاوه بر اکران فیلم‌ها، صاحب‌نظران در نشست‌هایی درباره آثار صحبت می‌کنند، در بازی هم باید چنین برنامه‌هایی که خلأ آن به شدت احساس می‌شود، برگزار شود.
حمداوی تصریح کرد: باید در همه شهرها و محله‌ها، فضاهایی برای بازی بچه‌ها ایجاد شود که صاحب‌نظران این حوزه، با حضور در چنین فضاهایی، بازخوردهای بازی‌ها را بگیرند.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به طیف وسیع بازی‌ها خاطرنشان کرد: جشنواره‌ای مثل عمار می‌تواند با یک الگوی مناسب، «بازیخانه» راه‌اندازی کند اما این مسئله نباید صرفا به جشنواره محدود شود بلکه باید فرآیندی بلند مدت وجود داشته باشد که همت عمومی لازم دارد.
این کارشناس فرهنگی با بیان این که ما همیشه بعد از آن که اتفاق بدی افتاد، به فکر می‌افتیم، اظهار داشت: برخی به دلیل این که بازی‌ها را محصول خوبی نمی‌دانند، اجازه ایجاد بازیخانه به عنوان محل‌هایی سالم برای انجام بازی را نمی‌دهند.
حمداوی در همین راستا تاکید کرد: به خاطر این غفلت مسئولان، دیگران با هدف کسب درآمد، محل‌هایی ایجاد کردند که بیشتر از بازی، جنبه پاتوقی دارد و دختران و پسران جوان به هوای یکدیگر دور هم جمع می‌شوند که تعریف بازی را هم در فرهنگ خراب کرده‌اند.
منبع: مهر
