به گزارش فناوری فرهنگی، یک زمانی کودکان به شیوه متفاوتی نسبت به امروز، خود را سرگرم میکردند و بازی میکردند. کوچهها و محیط خانهها همیشه آکنده از صدای بازیهای چند نفره آنها بود، بازیهایی که مهارتهای جرکتی کل بدن و دست را نیاز داشتند، بسیار محبوب بودند. بازیهای نمایشی مثل دزد و پلیس و نمایشهای ساده محبوب بودند.
بازیهایی که به نوعی تمرینی برای تعاملات میان فردی و آماده شدن برای دنیای بزرگسالی بودند، از خانهبازی گرفته تا دکتربازی، هر روز انجام میشدند.
کودکان عملا کتابها را در دست میگرفتند و پیش خودشان صحنههایش را تجسم میکردند و قوه تخیلشان را پرورش میدادند.
اما الان دیگر در بسیاری از شهرها خبری از آن تماسهای تنگاتگ بین کودکان و بازیهای گروهی نیست. همه چیز بسیار محدود شده است و والدین هم به خاطر خستگی و نداشتن انرژی، خیلی وقتها با خرید یک گوشیهای هوشمند یا تبلت کودکانه، خیال خودشان را راحت میکنند و همه چیز را به فناوری واگذار میکنند.
در عکسهای زیر صحنههایی را میبینیم که در ایران خودمان تا همین چند وقت به شیوه مشابهی، بسیار معمول بودند، اما حالا رفته رفته دیدن این صحنهها از بازیها و سرگرمیهای کودکان، خیلی کم و کمتر میشود.
منبع: یک پزشک