صنعتی پرسود اما مغفول؛ تازه اول راهیم!!!

به گزارش فناوری فرهنگی، صادرات انیمیشن ها به سایر کشورها شاید یکی از مهمترین منابع درآمدی برای هر استودیو انیمیشن سازی باشد که کشورهایی مثل چین، ژاپن، کره، فرانسه، هند، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی به خوبی توانسته اند دراین امر هم موفق عمل کنند.

برای کشورهایی چون آمریکا و ژاپن بیان موقعیت در امر صادرات انیمیشن شاید تکرار مکررات باشد. چون وضعیت درآمدی این دو کشور و کسب 93 درصد از مجموع درآمد انیمیشن دنیا و برابر بودن درآمد حاصل از این صنعت با درآمدهای نفتی برخی از کشورها نظیر ایران خود به تنهایی بیانگر وضعیت بسیار مناسب این دو کشور است.

با نگاهی به نمودار زیر به خوبی می توان متوجه میزان فروش بین المللی انیمیشن ژاپن در سال های 2002 تا 2015 شد.

اما کشورهای دیگر چون فرانسه چگونه توانسته اند صادرات گسترده ای را از آن خود کنند و در این امر موفق عمل کنند تا جایی که 33 درصد از صادرات کل تولید فیلم یا مستند خود را به انیمیشن اختصاص داده و هزینه بسیار بالایی را برای ساخت انیمیشن متحمل می شود.

چین کشوری که در امر صادرات توانسته همواره یک سر و گردن از سایر کشورها بالاتر باشد، در امر صادرات انیمیشن هم پیشرفت خوبی داشته تا جایی که در سال های اخیر توانسته با اختصاص زمان بالا و هزینه نسبتا بالا تولیدی نزدیک به500 انیمیشن در سال داشته باشد و همینطور توانسته رتبه خوبی را هم در این امر به خود اختصاص دهد.

هند دیگر کشور جدید الورودی است که به خوبی پیشرفت کرده و سیر صعودی آن در امر تولید و صدور انیمیشن مشهود است و قادر بوده  در سال جاری 7.5 میلیارد دلار از طریق صادرات انیمیشن درآمد کسب کند.

با تاملی اندک در مطالب فوق شاید سوالاتی در ذهنمان به وجود بیاید که چرا ایران نباید جزء این کشورها باشد؟

با وجود اینکه صنعت انیمیشن برای کشوری چون ایران خیلی هم بیگانه نبوده پس چرا با  گردش مالی 209 میلیارد دلاری این صنعت در جهان باید سهم ایران عددی نزدیک به صفر باشد.

شاید اگر بگوییم ایران در دوره ای در اثر جنگ با کشور عراق از این صنعت غافل شد و به خوابی زمستانی فرو رفت، دلیل موجهی برای عقب ماندگی باشد. اما در طول سال های پس از جنگ، عوامل مهمی چون دانش حرفه ای و حمایت از سرمایه گذاران دلایل مهمی برای پیشرفت به شمار می آمدند و غفلت از عوامل نامبرده و عدم توجه به زیر ساخت های دیگر از اصلی ترین علل بازماندن از دیگر کشورهاست.

تولید انیمیشن و صادرات آن نه فقط در امر درآمد زایی مهم بوده بلکه نقش مهمی در اشاعه فرهنگ هم دارد، به طوری که کشورهایی چون آمریکا و ژاپن و یا چین و فرانسه به خوبی توانسته اند فرهنگ  خود را به سایر کشورها تزریق کنند.

دلیل اهمیت این کشورها به انیمیشن به نقش هنر در اشاعه هر چه بهتر فرهنگ برمی گردد و از آنجایی که سنین کودکی مهمترین دوره در شکل گیری شخصیت است، پس کشورهای مذکور از بهترین راه وارد شده اند. زیرا بیشترین ساعات روز برای کودکان در مقابل صفحه تلویزیون و کامپیوتر به تماشای انیمیشن ها می گذرد.

به طور مثال کشوری آسیایی چون چین که بیشترین انیماتور، از حیث مونتاژکار و تولید کننده در بین کشورهای جهان را دارا است توانسته انیمیشن های خوبی را تولید کند و با دوبله محصولات به زبان های مختلف آنها را صادر کند و فرهنگ کشور خود را به راحتی در میان سایر کشورها گسترش دهد. اما  در ایران با توجه به فرهنگی غنی و کاملا متمایز با سایر کشورها هنوز به جایگاه اصلی و برازنده خود دست نیافته و فقط به ارسال چند انیمیشن چون رستم و سهراب، رهایی از بهشت و …. به دیگر کشورهایی چون اسپانیا و استرالیا برای شرکت در جشنواره ها بسنده کرده است.

هر چند ورود به فستیوال های خارجی مقدمه خوبی است اما نباید فقط تا همین حد را کافی دانست بلکه باید با سیاستگذاری و هدفگذاری صحیح و شرف نگر نقطه هدفی را برای چشم انداز این صعت تعیین کنیم تا جاییکه روزی شاهد این باشیم که ایران جزو یکی از برترین های امر تولید و صادرات انیمیشن باشد بطوریکه هم از نظر اقتصادی و کارآفرینی در این صنعت در جایگاه خوبی قرار گیرد و همچنین به طبع آن فرهنگ غنی ایرانی نیز صادرات شود.

 

 

 

نویسنده: الهام میرزایی

منابع: www.chinadaily.com ، ویکی پدیا، ایرنا