به گزارش فناوری فرهنگی، بازی WOW یا همان World of Warcraft از سری بازیهای کمپانی بلیزارد است که در سال 2014 چیزی در حدود 11 میلیون بازیکن در سراسر دنیا داشته است. این تعداد بازیکن، رقم قابل توجهی است و توانسته لقب محبوبترین بازی سبک MMORPG را به خود اختصاص دهد. اما دلیل این همه محبوبیت چیست؟
اگر شما هم اهل بازیهای کامپیوتری باشید، که به احتمال زیاد هستید که این مقاله و سری مقالات انجمن گیمیفیکیشن ایران را دنبال
میکنید، میدانید که بازیهای کامپیوتری دارای سبکها و شاخههای گوناگون بسیاری است و هرکدام، جذابیتهای خاص خود را دارد.
سبک MMORPG که مخفف عبارت Massively multiplayer online role-playing game است، به سری بازیهایی گفته
میشود که دارای خواص زیر باشند:
– آنلاین باشد
– رولپلی باشد، یعنی سرنوشت بازی به دست بازیکن باشد
– مالتی پلیر باشد و بازی رقابتی دسته جمعی باشد
– بر پایه نقش آفرینی باشد
آنچه من درباره طراحی گیمیفیکیشن در کتب مختلف، از جمله Gamification by design خواندهام، معیارهایی برای جذابیتهای گیمیفیکشنی معرفی میکند که تمام آنها در طول این بازی کاملا مشهود است.
عوامل انگیزش با گیمیفیکیشن
آزادی و خود مختاری
از آنجایی که بازی به سبک رولپلی است، میزان آزادی و خودمختاری هر بازیکن تقریبا نامحدود است. هر کاراکتر
میتواند از نژاد و قومیت مختلف و دارای کلاس متفاوت از (جنگجو تا جادوگرسیاه) باشد. میتواند بیشتر به سمت جنگهای PVP یا تن به تن برود و خود را در این زمینه پیشرفت دهد، یا به جای این کار، به سمت جنگهای گروهی به Boss ها در Raid ها و Dungeon های مختلف رفته و مراحل اصلی بازی را پشت سر بگذارد. حتی شغل کاراکترها هم میتواند بر حسب کلاس آنها، دارای تنوع باشد. خواه خیاط شوی، خواه معدن کار، خواه معجونساز!
تبهر و استادی
تبهر و استادی(Mastery) هم که از نمونه مواردی است که در طول انجام ماموریتهای بازی، و در نهایت، افزایش Level بازیکن، از طریق امکان دریافت ترفندها، اسپلها و مجیکهای جدیدتر فراهم میشود.
ارتباط بیشتر با هم
این مورد هم از طریق مواردی مثل Yell، Whisper و … و همچنین از طریق ساخت Group، Guild و … امکانپذیر است. همچنین هر کاراکتر، عضو یکی از دو گروه Allience یا Hord است که خود این مسئله، یکی سری تعاملات دیگر را که خاص همان گروه است، ممکن میسازد.
هدفمندی
در هر کدام از انتخابهایی که در بخش آزادی و خود مختاری مثال زدیم، روندی وجود دارد که از طرق مختلف (برای حفظ آزادی) اما با یک هدف مشخص میتوان به آن دست یافت. هر ماموریت، دارای داستان خاص خود است و میتواند افتخاری برای یک بازیکن، در میان دیگر بازیکنها به ارمغان بیاورد.
پیشرفت در هر زمینه: همانطور که در قسمتهای قبل هم گفتیم، هر کاراکتر میتواند مهارتهای خود را که دارای تنوع بسیاری در زمینههای جنگی و غیر جنگی است، پیشرفت دهد و این روند پیشرفت، تقریبا بدون انتهاست.
و اما
ابزارهای درگیرسازی افراد(Engage):
1. فیدبک سریع
در هر مرحله از ماموریتها، شما به محض انجام قسمتی از ماموریت، فیدبک آن را دریافت میکنید. این شاید سادهترین نکتهای است که باعث درگیر شدن بازیکن با بازی میشود که البته تقریبا در تمام بازیهای کامپیوتری کاملا مشهود است.
2. قوانین مشخص راه
شاید نه در تمام مراحل، اما در بیشتر مراحل بازی، قوانین کاملا مشخص هستند. به عنوان مثال، در برخی سرزمینها، هوردها و اَلایِنس نمیتوانند با یکدیگر بجنگند، چون اقوام دیگری در آنجا حاکم هستند که صلح را شرط حضور در آن سرزمین میدانند!
3. اهداف
اهداف بسیاری در WOW وجود دارد که هر کدام میتواند نوعی پیشرفت را برای کاراکتر یا گروهی که در آن حضور دارد، به ارمغان آورد. این اهداف میتوانند از سادهترین کارها، مثل انتقام گیری از موجوداتی با سطوح نزدیک کاراکتر، تا حمله گروهی به پایتخت دشمن باشد.
4. دریافت نشان Badge
برخی از این ماموریتها هستند که با انجام دادن آنها، علاوه بر دریافت امتیاز یا در برخی موارد، بدون دریافت هرگونه امتیاز، نشانی به بازیکن داده میشود که در بخش Achievements هر کاراکتر قابل مشاهده است. این بخش، یکی از اصلیترین مقیاسها برای سنجش قدرت کاراکترهای هم سطح Level است. هرکس که Achievement های بهتر و بیشتری داشته باشد، بازیکن قابل اعتمادتری برای انجام ماموریتهای گروهی طاقت فرسا و طولانی است.
5. بالا بردن سطح
از ابتدا که وارد بازی میشوید، روند اصلی بازی با سادگی هرچه تمامتر به شما آموزش داده میشود و کلیت آن روند، افزایش Level از طریق انجام ماموریتهاست. محدوده این روند در هر نسخه از بازی، از بین 60 سطح تا 90 سطح افزایش پیدا کرده است.
6. آموزش بازی
در تمام روندهای بازی، قسمتی با علامت سوال ؟ وجود دارد که به بازیکن در اتمام مرحله کمک میکند. همچنین در هنگام انجام کارهای خطا، دلیل انجام نشدن یک فرمان، به صورت متنی و صوتی به کاربر یادآوری میشود.
7. رقابت
شاید مهمترین چیزی که Wow را محبوبتر کرد، تفاوت فاحش آن با دیگر بازیها در رقابت است. رقابت در این بازی، زمینههای بسیاری دارد و هر کدام از این زمینهها، رقابتی نامحدود را برای یک بازیکن رقم میزنند که به راحتی نمیتوان از آنها دست کشید.
8. همکاری
بازیکنان نمیتوانند در تمام این رقابتها، به صورت فردی کاری پیش ببرند. به عنوان مثال، برای کسب آیتمهای لباس جنگ تن به تن، در نهایت باید دست به دامان کمک یک تیم شوند و با ساخت یک تیم، برای ورود به آرنا آماده شوند تا بتوانند با پیروزی در آرناهای 2 به 2، 3 به 3 و 5 به 5، آیتمهای قدرتمندتر را کسب کنند. همچنین در حالت PVE هم قطعا نیاز به تشکیل یک گروه متشکل از Tankها، Healer ها و Dps هاست که در مجموع، یک تیم 12 نفره یا 25 نفره است که باید به صورت کاملا هماهنگ، با یکدیگر مراحل را پشت سر بگذارند و هر کدام بسته به نوع قدرت خود، از بقیه حمایت کنند.
9. ایجاد فرصت برای بهتر دیدهشدن اعضا
یکی دیگر از بخشهای این بازی، Battle ground است. مکانی در دنیایی نامعلوم که در زمانهای خاصی شروع شده و بازیکنان هر دو گروه Alliance و Hord به جنگ با یکدیگر میروند. این جنگهای موقتی که بین 12 الی 40 نفر به صورت همزمان انجام میشود، دارای هیجان بسیاری است و همه علاوه بر اینکه به فکر پیروزی تیم خود هستند، به فکر این هستند که بتوانند در آخر جنگ، به عنوان بهترین بازیکن آن جنگ در لیست برترینها معرفی شوند.
10. امتیازها
روند دریافت امتیاز نیز پس از انجام هر ماموریت، یا رسیدن به هر هدف فرعی تعریف شده یا تعریف نشده، کاملا مشهود است و بازیکنان با دریافت امتیازهای بیشتر، میتوانند کاراکتر خود را ارتقا دهند. این روند هم به قدری رقابتی و وسوسه انگیز است که بازیکنان را ساعتها، پشت سیستمهایشان نگه میدارد تا بیشتر بازی کنند و امتیاز بیشتری دریافت کنند.
با اینکه در حال حاضر، World of Warcraft دیگر محبوبیت سابق را ندارد، اما نمیتوان این نتیجه را گرفت که رعایت کردن این همه نکته گیمیفیکیشن در این بازی، کم اهمیت شده است. به نظرم دلیل عدم محبوبیت سابق این سری بازی، تغییر علاقه کاربران به بازیهای موبایلی و کنسول نسبت به PC است و البته، تکراری شدن داستان بازی پس از گذشت بیش از 10 سال از ارائه اولین نسخه آن!
منبع: گیمفیکیشن