پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، وقتی حرف از رسانه‌ها، شبکه‌ها یا پیام‌رسان‌های اجتماعی در ایران می‌شود، به سرعت و سهولت می‌توان نام چندین و چند نهاد را برد که به شکلی از اشکال با آن درگیر هستند.
کمیته فیلترینگ، پلیس فتا، وزارت ارتباطات و زیرمجموعه‌هایش، شورای عالی فضای مجازی، وزارت ارشاد، وزارت آموزش و پرورش، وزارت ورزش و جوانان و غیره، از جمله این نهادها هستند.
اتفاقا وجود جمعیت جوان ایران و حضور چند ده میلیونی آنها در یک یا چند پیام‌رسان اجتماعی موجب شده تا ما با موجی از دغدغه‌های سیاسی، فرهنگی، امنیتی، اقتصادی، اخلاقی و غیره مواجه باشیم. اما به راستی کدام نهاد مشخصا متولی پیام‌رسان‌های اجتماعی در ایران محسوب می‌شود و نقش راهبری در این عرصه را ایفا می‌کند؟
روز پنج‌شنبه هفته گذشته به نوعی ششمین سال روز جهانی رسانه‌های اجتماعی در دنیا بود که به همین مناسبت در کشورهای مختلف شاهد برگزاری رویدادهای متنوعی پیرامون تاثیرات، آینده، چالش‌ها و فرصت‌های شبکه‌های اجتماعی در کشورهای مختلف بودیم.
در ایران اما با وجود تمام این دغدغه‌ها، متولیان متعدد و ده‌ها میلیون نفری که به شکلی عضو یکی از پیام‌رسان‌های اجتماعی هستند، (چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی) دقیقا چه اتفاقی در روز مذکور رخ داد؟
مثلا صدا و سیما سعی کرد به همین مناسبت که از حاکمیت تا خانواده‌ها را به نوعی درگیر خود کرده، ویژه برنامه‌ای داشته باشد؟ آیا به بهانه این مناسبت دستگاه‌های متولی این عرصه دور هم جمع شدند تا نوعی تقسیم کار میان هم داشته باشند؟
راستی متولی فرهنگی پیام‌رسان‌های اجتماعی در ایران کیست؟ به جز نهیب زدن و بستن و گرفتن و تهدید کردن و مهلت دادن و به قولی اقدامات سلبی، چه گام‌های عملی و فرهنگی و ایجابی موثر در این عرصه داشته‌ایم؟
شخصا اعتقادی به اکثر همایش‌ها و کارکرد آنها در ایران ندارم. چون بخش زیادی از این همایش‌ها محل فروش جایزه و فروش نوبت سخنرانی شده‌اند و در نهایت نیز کسی منتظر خروجی و اتفاق خاصی نیست. اما با همین نگاه بدبینانه باز هم دریغ از یک همایش، به مناسب روز جهانی منتسب به پیام‌رسان‌های اجتماعی
