پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، حتما هنگامی که اینستاگرام خود را چک می‌کنید دسته‌ای از افراد بیشتر توجه شما را جلب می‌کنند، آن‌ها پروفایل‌هایی با هزاران فالور دارند، تعداد لایک‌های عکس‌هایشان بیشتر از چند صد عدد است و کامنت‌های فراوانی دارند، این افراد که در رده اینستاگرامرها شناخته می‌شوند، اکنون نبض جامعه مجازی را در دست دارند هیچ ردپایی در بیرون از آن‌ها نیست، نه در روزنامه‌ها فعالیتی داشته‌اند و نه در خبرگزاری‌های ردی از آن‌هاست اما چه شده است که تعداد فالور‌های آن‌ها سر به فلک زده است.
اینستاگرامرها توانستند با رویکرد‌های جنسی و امیال سرکوب‌شده ایرانی‌ها در کنار رویکردی مینی‌مالیستی نبض جامعه را به‌دست بگیرند، عکس و عکاسی برای آن‌ها تک بعدی است و از عکس، تنها لایه زیبای آن را می‌سازند، آن‌ها همانند یک دستگاه جوجه‌کشی شب و روز زیبایی نخ‌نما شده با المان‌های جنسیتی و جنسی تولید می‌کنند و به خورد ذائقه مردم می‌دهند!
آن‌ها نه برای فهم و دانش بلکه بر پایه یک لذت آمریکایی در اینستاگرام فعالیت می‌کنند، هر گونه اعتراضی را به استناد تعداد فالور‌ها و لایک‌هایشان حسادت می‌دانند و از طرفدارانشان می‌خواهند طرف را بایکوت کنند. آن‌ها می‌خواهند نام خود را معرفی کنند و عکاسی و هنر عکاسی برای آن‌ها تنها دستاویزی است که آنان را به مقصودشان می‌رساند.
دسته از آن‌ها خود را عکاس معرفی می‌کنند ولی همان‌طور که گفته شد عکاسی مقصود آن‌ها نیست. کاری که آن‌ها با عکاسی می‌کنند می‌توان در عوض‌شدن ذائقه مردم نسبت به عکس دید، تا جایی که زیبایی اینستاگرامرها به‌وسیله دختران و پسران زیبا و شیک تامین می‌شود، عکس‌های مستند و خیابانی -که خبر از واقعیت تلخ جامعه می‌دهند- به حاشیه می‌روند و کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرند چرا که زیبایی آمریکایی همه را فریفته است. این زیبایی مسلح به مد، تبلیغات و رویکرد‌های جنسی است که توانسته مطرح شود ولی در درون پوچ است، اتفاق دیگری که اینستاگرامرها آن را رقم می‌زنند به حاشیه راندن عکاسان حرفه‌ای است. این عکاسان حرفه‌ای قطعا به‌دنبال اقبال سطحی و تنزل یافته در حد چند لایک نیستند ولی مرگ یک هنرمند و متعهد اجتماعی دیده شدن و باز خورد داشتن است. اینستاگرامرها فرصت را از عکاسان واقعی که همراه با مانیفست هستند گرفته و آن را به نفع دنیای عاریه‌ای خود به‌کار می‌گیرند. دنیایی که نه بر وحدت کلمه بلکه بر سرمایه‌های جنسی و المان‌های مد و تبلیغات استوار است
منبع: صبا
