به گزارش فناوری فرهنگی، کتاب «سیاست فرهنگی؛ مدیریت، ارزش و مدرنیته در صنایع خلاق» نوشته «دِیو اُبرین» است که انتشارات راتلج آن را در سال 2014 به چاپ رساند.
جامعه در عصر حاضر مقوله پیچیدهای است که به وسیله گستره وسیعی از سیاست ها، روندها و تکنیکهای متناقض سازماندهی و اجرا می گردد. چنین تناقضاتی در هیچ کجا بهاندازه سیاست فرهنگی با شدت و وضوح حس نمی گردد. این کتاب بینش هایی از حوزههای مختلف مطالعاتی را بهکار می گیرد تا در درک سیاست فرهنگی معاصر، به مخاطب خود کمک کند.
کتابی که پیش رو دارید با استفاده از مطالعات موردی، از جمله تحلیل حقیقت و اصالت کار در صنایع خلاق، احیای مدنی و سیاست فرهنگی دولت کنونی در بریتانیا، نگرش و مفهوم ارزش را در بخش فرهنگی مورد بحث قرار داده و نشان می دهد که ارزش چگونه در سازمان های فرهنگی شکل می گیرد.
کتاب حاضر به شکلی منحصربهفرد، با عبور از مرزهای انضباطی، مقدمهای کامل را بر موضوع بیان داشته و درنتیجه، برای کارشناسان حوزه های مختلف اعم از مدیریت هنر، مدیریت عمومی و غیرانتفاعی، مطالعات فرهنگی، جامعه شناسی و علوم سیاسی جالب توجه خواهد بود. ضمن اینکه مطالعه این کتاب، برای شاغلین در حوزه های فرهنگ، هنر و سیاست عمومی واجب و ضروری بوده و توصیه می گردد.
در بررسی که روث آدامز، مدرس صنایع فرهنگی و خلاق در کالج کینگ لندن، بر این کتاب نوشته، آمده است: دِیو اُبرین در این کتاب بررسی موشکافانه و مختصر، تصویری نقادانه و دقیق را از حوزه پیچیده و اغلب متناقض سیاست فرهنگی ارائه می کند. او کوشیده است تا با ترکیب گستره عظیمی از متون کلیدی حوزه های متنوع علمی و خلاصه کردن آنها در یکدیگر، به طور شفاف و متقاعدکنندهای نشان دهد که سیاست فرهنگی چگونه از زمینه ایدئولوژیک و تاریخی مدرنیته و اشکال به هم پیوسته فرد، دولت، اقتصاد و صنعت برخاسته است.
کتاب، با آوردن نظرات و استدلالهایی تأمل برانگیز درباره رابطه بسیار پیچیده میان مطالعه آکادمیک سیاست فرهنگی و بهکار بردن آن، به خوبی از عهده بیان اهمیت این مفهوم «هم به عنوان بخش مهمی از دنیای مدرن و هم به عنوان حوزهای آکادمیک، میانرشتهای و ممتاز» برآمده است. نویسنده در این کتاب به تشخیص و شناسایی راه هایی می پردازد که علوم اجتماعی در آنها به وسیله سیاستگذاران مورد استفاده و سوءاستفاده قرار گرفته و ادعاهای غیرعقلانی که درباره ظرفیت فرهنگ به وجود آمده تا مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی جوامع پساصنعتی را مطرح نماید، از جرم و بیکاری گرفته تا «فقر آرزو».
آدامز بر این باور است که سیاست فرهنگی در جذب مخاطبین هدف خود از میان دانشجویان صنایع خلاق و فرهنگی موفق عمل کرده است. به عقیده وی، این کتاب حوزههای مهمی را همچون زمینه های استدلالی و بنیادی برای سیاست فرهنگی، احیا و نوآفرینی از طریق فرهنگ، ارزش فرهنگی، ارتباط میان یک طبقه و سلیقه آن و نقش سازمان های فرهنگی تحت پوشش قرار داده و اگرچه همانند یک کتاب راهنمای اولیه در زمینه موضوع مورد بحث عمل می کند، ولی آنقدر ژرفا دارد تا آگاهیها و بینشهای مفیدی را در همین راستا در اختیار دانشجویان و پژوهشگرانی با سطوح علمی مختلف و فراتر از قشر دانشگاهی، در میان بازار کار بگذارد. مخاطبین این کتاب علاوه بر بهرهمندی از مزیت درک و تجربهای عمیقتر از بخش فرهنگی و ویژگی های منحصربهفرد آن بیشتر، به اهمیت برخی از نکات ظریفی که این کتاب تحلیلی بر آنها است، پی خواهند برد؛ به ویژه آنها که با ذات و ماهیت کار خلاق و فرهنگی سر و کار دارند. اُبرین در کتاب خود ادعا کرده است که کار خلاق، هم از نیروی انسانی بهره گرفته و هم به آنها امتیاز می دهد؛ زیرا خلاقیت بهعنوان مقولهای در نظر گرفته می شود که باعث بهبود زندگی و امری آرمانی است. آدامز می افزاید که این کتاب با مباحثاتی که در راستای مسائل مربوط به سیاست فرهنگی مطرح کرده است، بسیاری از نقاط ضعف و کاستی های این حوزه و تکالیفی را که در این حوزه وجود دارد، مطرح می کند و در حالیکه این ارزیابی، یک تحلیل جمعبندی شده بسیار مهم در این زمینه است، بااینوجود اکثر قریب بهاتفاق مطالب و موضوعات آن در جامعه دانشگاهی و با مشورت با اهالی آن تهیه و تدوین گردیده است. این موضوعی است که در دهه های اخیر رشد چشمگیری در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی داشته است؛ کارشناسانی که در این حوزه کار می کنند باید به خوبی از فرصت ها و تهدیدهایی که در این زمینه از سوی دولت وجود دارد، به علاوه قابلیت عرضه چنین مقولهای به بازار، اطلاع کامل داشته باشند.
مطابق با آنچه در مقدمه آمده است، نویسنده در ابتدای کتاب، بحث خود را با نگاهی به اصلیترین و کلیدیترین مفاهیمی که در این حوزه وجود دارد، یعنی فرهنگ، ارزش و صنایع خلاق که در عنوان کامل کتاب نیز ذکر شدهاند، آغاز می کند. وی مدعی است که کتاب حاضر اولین کتابی است که این سه حوزه مهم مطالعاتی را یکجا مطرح و روی آنها و روابط میانشان کار کرده است. اُبرین معتقد است که سیاست فرهنگی، با اثبات اهمیتی در هر دو جایگاه خطیر اقتصاد و جامعه در مقوله تجدد و نوگرایی دارد، خود مطالعه موردی مناسبی جهت درک مسائل در حوزه های مدیریت، ارزش و نوگرایی است. او سپس بحث خود را با جستجوی جایگاه ویژه و منحصربهفردی که به سیاست فرهنگی به عنوان پیامدی از پیوند آن با انگاره های هنری و زیباییشناسی، اختصاص می یابد، ادامه می دهد. استدلالی همسو و مرتبط نیز با موضوع مدیریت در این کتاب شکل گرفته است که تأکید ویژهای بر رابطه میان مباحث هنری و سیاست فرهنگی دارد؛ به این ترتیب بخش اول کتاب که با همان عنوان «مقدمه» معرفی شده است، به اتمام رسیده و بخش های دیگر کتاب که مطالعات موردی در این حوزه و تئوری ها هستند آغاز می شوند. موضوعاتی که در ادامه مطرح می شوند، موضوعاتی نظیر تعیین زمینه برای سیاست فرهنگی، مقوله مصرف فرهنگی در زندگی اجتماعی عصر حاضر، زندگی در اقتصاد خلاق، پایان عصر احیا و نوآفرینی از طریق فرهنگ و تئوری های «ارزش عمومی» و سازمان های فرهنگی؛ نویسنده از ابتدا با محور قرار دادن موضوع نوگرایی و مدرنیته و اهمیت سیاستگذاری در آن، کوشش می کند تا جنبه های نظری مختلف در این زمینه را بیان نموده و سپس با به میان آوردن مسئله مصرف و ارتباط آن با هویت اجتماعی انسانها، مخاطب را به درکی از خلاقیت و کار خلاق هدایت می کند. وی در همین راستا نیز با بیان ویژگی های زندگی در جامعهای که اقتصاد خلاق را در پیش گرفته است، تلاش کرده است تا تصویر بهتر و واضحتری را از چنین زندگی پیش روی مخاطب خود قرار دهد، چراکه این تصویر، تصویری پر از ابهام و تردید است. سپس فعالیت هایی را باز میشمارد که جنبه های اجتماعی سیاست فرنگی را که با سیاست های محلی بنگاه های ملی سر و کار دارند، منعکس می نماید. در پایان نیز، اُبرین به عنوان نتیجهگیری، با آوردن بیبیسی بهعنوان یک نهاد فرهنگی بسیار مهم که در بریتانیا شکل گرفته و نقشی اساسی را در این زمینه در کل جهان ایفا می کند، به مباحثات خود پایان داده و سعی می کند تا همه آن بحث های نظری مطرح شده را برای قشر مورد هدف خود در قالب این مثال بهخوبی جا بیندازد.
دِیو اُبرین مدرس و استاد صنایع خلاق و فرهنگی در دانشگاه دولتی شهر لندن در بریتانیا است. حوزه تخصصی وی، مسائل سیاست فرهنگی مدنی و ارزش فرهنگی بوده و دارای مدرک دکترای جامعه شناسی از دانشگاه لیورپول است. فعالیتهای او در زمینه ارزش فرهنگی شامل مأموریت و گزارش اخیر وی برای وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش بریتانیا، در کنار مقاله های متعددی است که در کنفرانس ها ارائه شده و مقالات پژوهشی که در دست اقدام میباشند.
منبع: فصلنامه اقتصاد خلاق