پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، سال 2016 به ما آموخت که همه چیز قرار نیست مطابق میل مان پیش برود. به ازای هر پیش آمد خوب و غافل گیر کننده، یک اتفاق ناامیدکننده هم در گوشه ای کمین کرده تا پتکش را بر سرمان بکوباند و مایوس مان کند.
سالی که گذشت چندان سال بدی برای صنعت بازی های ویدیویی نبود؛ بازی های خوبی منتشر شدند و اتفاقات خوبی هم رخ داد. اما از آن جایی که قرار نیست شما همیشه خوش حال و سرحال باشید، بهتر است که مقداری اوقات تان را تلخ کنیم. این هم لیستی از ناامید کننده ترین اتفاقاتی که در سال 2016، بر سر صنعت بازی های ویدیویی آمد.
پورت بد بسیاری از بازی های پی سی
این مورد پای ثابت لیست های ناامید کننده ترین اتفاقات صنعت بازی در هر سالی است! سال ها است که این بساط به راه افتاده و ظاهرا قرار هم نیست که بازی سازان سر عقل بیایند. در نتیجه امسال هم بسیاری از بازی های پی سی، با مشکل پرفورمنس ضعیف روبرو بودند.
البته در برخی از بازی ها همانند XCOM 2 و Hitman این مشکلات آن قدر به چشم نمی آمدند، اما پورت بسیاری از عناوین دیگر چون Dishonored 2 ،Mafia 3 و No Man’s Sky به قدری فاجعه بار بود که این سوال را پیش می آورد؛ آیا توسعه دهندگان این بازی ها، اصلا محصول شان را قبل از عرضه برای پی سی یک بار هم تست کرده اند؟
هر بار که عنوانی با این قبیل مشکلات عرضه می شد، پی سی گیمر ها به امید عرضه به روز رسانی برای رفع مشکلات، روز ها و حتی هفته ها منتظر می ماندند، اما کو تا عرضه به روز سانی؟ البته نسخه پی سی خیلی از بازی ها، همانند Battlefield 1 و DOOM واقعا فوق العاده بودند؛ ای کاش باقی توسعه دهندگان نیز از این ها درس می گرفتند.
باور کنید که پی سی گیمر ها، ترجیح می دهند بازی شان دیرتر عرضه شود تا این که با مشکلات متعدد دست و پنچه نرم کنند؛ پس لطف کنید و زمانی را به بهینه سازی بازی هایتان اختصاص دهید.
پلی استیشن 4 پرو آن کنسولی که انتظارش را داشتیم نبود
انتظار می رفت که پلی استیشن 4 پرو، بتواند عنوانی مانند Bloodborne را با نرخ 60 فریم بر ثانیه اجرا کند. اصلا 60 فریم را فراموش کنید، ما به 30 فریم بر ثانیه ولی بدون افت فریم های اعصاب خردکن هم قانع هستیم. ولی به روزرسانی پرو اصلا برای عنوان Bloodborne منتشر نشد.
اصلا بیایید و ساخته میازاکی را کنار بگذاریم. درست است که کنسول پرو، برخی بازی ها را با فریم بالاتر و تعدادی دیگر را با رزولوشن بیشتر اجرا می کند، ولی تفاوت بین پلی استیشن 4 معمولی و پرو آن قدرها فاحش نیست.
اشاره هم نمی کنیم که برخی از بازی، روی پلی استیشن 4 پرو نسبت به پلی استیشن 4 معمولی، ضعیف تر و بدتر اجرا می شوند. قطعا بازی های آینده از سخت افزار قدرتمند تر پلی استیشن 4 پرو بهره خواهند برد، اما تا به این جا، کنسول میان نسلی سونی خیلی متحیر کننده و فوق العاده نبوده.
The Division، جوان ناکام
اولین اصل در مورد تمامی بازی های MMO: این بازی ها باید پس از اتمام یافتن بخش داستانی شان هم محتوایی برای جذب بازیکنان داشته باشند. ولی یوبی سافت ظاهرا این اصل را فراموش کرده یا آن را نادیده گرفته.
The Division شروع بسیار موفقی داشت. اگر بی انصافی هم نکنیم، مراحل داستانی The Division واقعا سرگرم کننده بودند و گشت و گذار در نیویورک آخرالزمانی، حال و هوای خودش را داشت.
اما مشکل این بود که دیویژن پس به اتمام رسیدن بخش داستانی اش، دیگر محتویات دندان گیری به بازیکنان ارائه نمی داد. محتویات پایانی بازی، یعنی دقیقا همان چیزهایی که باید بازیکنان را به بازی علاقه مند نگاه می داشتند، واقعا خسته کننده بودند.
جدا از این، گیمرهای متقلب هم به مرور زمان پای خود را به دیویژن باز کردند، رفته رفته زیاد شدند و بازی را برای دیگر بازیکنان جهنم کردند. با استفاده از راه های غیر قانونی و سو استفاده از باگ های موجود در بازی، پلیر ها خیلی سریع تر از حالت عادی لول شان را افزایش دادند و به آیتم های بسیار قدرتمندی دست یافتند.
از آن جایی هم که دیویژن عنوانی به شدت خسیس است و به سختی به بازیکنان پاداش نمی دهند، آن هایی که می خواستند با توسل به راه های کاملا قانونی شخصیت شان را بهبود ببخشند، مایوس و دلسرد شدند و بازی را رها کردند.
البته یوبیسافت مَسیو، توسعه دهنده دیویژن، تلاش کرد این مشکلات را رفع کند و تا حد خوبی هم موفق بود. اما متاسفانه برای دیویژن، دیگر کار از کار گذشته. بسیاری از بازیکنان، این عنوان را رها و فراموش کرده اند و بعید هم هست که روزی مجددا به آن بازگردند. یاد و نام دیویژن گرامی باد.
No Man’s Sky؛ از سر تا پایش
از کجا شروع کنیم؟ اساسا وجود این بازی یک لکه ننگ تمام و عیار در تاریخ صنعت بازی است. اولا که No Man’s Sky یکی از مورد انتظار ترین های 2016 بود. سازندگانش، اعضای استودیوی Hello Games و خصوصا شان موری شیاد، آن قدر بازی را بزرگ کرده بودند که از حد تصور خارج شده بود.
آن ها قول ویژگی هایی را داده بودند که رویایی به نظر می رسیدند. تریلر ها و دموهای بازی، فوق العاده باشکوه و واقعا متحیر کننده بودند. اما حدس بزنید چه شد؟ بازی نهایی حتی نصف این ویژگی ها را هم نداشت و زمین تا آسمان با دموها و تریلرهایش فاصله داشت.
خودمان را هم نمی توانیم گول بزنیم و بگوییم که هر چند ویژگی های قول داده شده در بازی حضور ندارند، اما خود محصول نهایی خوب و قابل قبول است؛ زیرا واقعا اینطور نیست. No Man’s Sky حتی بازی خوبی هم نیست. نهایتا متوسط و معمولی است. ایده بازی واقعا جالب است، اما سازندگانش این ایده را به بدترین و ضعیف ترین شکل ممکن پیاده کرده اند.
هلو گیمز و شان موری چه کردند؟ آن هایی که 60 دلار بابت این فاجعه پرداخت کرده اند، حداقل انتظار یک معذرت خواهی دارند، مایلند که در جریان کار توسعه دهندگان قرار بگیرند و ببینند که آیا قرار است به روز رسانی ای برای این بازی عرضه شود یا نه.
اما هلو گیمز و شان موری برای هفته ها سکوت کردند. مسئله دردناک این است که بازی 60 دلار قیمت دارد، در حالی که می شود بازی های بهتری را در همین سبک، با قیمت 30 و یا 20 دلار تهیه کرد! واقعا اگر کار هلو گیمز و شان موری دزدی نباشد، آن را چه می نامید؟
فروش ضعیف دنباله های خوب
امسال سال خیلی خوبی برای دنباله ها بود. Titanfall 2 ،Dishonored 2 و Watch_Dogs 2، هر سه عناوین بسیار با کیفیتی اند که به مراتب نسبت به نسخه اول بهتر ظاهر شده اند. اما حیف که فروش این بازی ها در بازار، واقعا ناامید کننده بوده. برای مثال، فروش ضعیف Titanfall2 به خاطر حماقت الکترونیک آرتز است. واقعا چرا این شرکت باید تایتان فال 2 را درست یک هفته بعد از بتلفیلد 1 و یک هفته قبل از Infinite Warfare عرضه می کرد؟
به هر حال، فروش تایتان فال 2 واقعا پایین بود و همین باعث شده که تعداد بازیکنان آنلاین این بازی، کم باشد. متاسفانه برای عناوین مولتی پلیر محور، بازیکنان کم مساوی با پایانی نافرجام است و حقیقت وقتی دردناک تر می شود که می فهمید مولتی پلیر تایتان فال 2، واقعا جذاب و سرگرم کننده است. واچ داگز 2 و دیسآنرد 2 هم قربانی بی رحمی بازار صنعت بازی های ویدیویی شدند و فروش شان کمتر از حد انتظار بوده.
کنسل شدن بازی های ساخته شده توسط طرفداران
خیلی از ناشرین بزرگ صنعت گیم، چندان روی خوشی به بازی هایی که طرفداران براساس فرنچایز های محبوب شان می سازند نشان نمی دهند، خصوصا وقتی که حس کنند هدف توسعه دهندگان این بازی ها، سو استفاده از نام فرنچایز برای کسب درآمد است. به بن بست رسیدن کار بازی هایی چون AM2R ،Pokemon Uranium و Game Jolt Archive بسیار ناراحت کننده است.
این عناوین، بازی های واقعا جالبی بودند و اگر به موفقیت می رسیدند، طرفداران دیگر بازی ها هم مشتاق می شدند که با توسعه بازی هایی از فرنچایز های محبوب شان، به آن ها ادای دین کنند. اما این اتفاقات، بیشتر آن ها را مایوس کرده است.
البته تمامی این بازی ها، به سرنوشت غم انگیز مشابهی دچار نمی شوند. برای مثال ناشرینی چون سگا، خیلی خوب با این بازی ها برخورد کرده و حتی از سازندگان شان پشتیبانی می کنند. اما برخی دیگر از ناشرین، خصوصا نینتندو، با توسعه دهندگان این بازی ها قاطعانه برخورد کرده و پروژه شان را کنسل می کند. ای کاش که نینتندو هم برخورد بهتری با طرفداران فرنچایز های محبوبش داشت.
غرق شدن استیم در بازی های بی کیفیت
بروید به صفحه اصلی استیم و بخش بازی های تازه عرضه شده را نظاره کنید. احتمالا با تعدادی انگشت شمار از این بازی ها آشنا هستید. برخی دیگر که باز هم تعداد شان کم است، قبلا نام شان به گوش تان نخورده، اما جالب و جذاب به نظر می رسند. ولی باقی بازی ها که متاسفانه به وفور به چشم می خورند، یک مشت بازی بی کیفیت و درجه سه هستند.
متاسفانه امسال بازی های بی کیفیت بسیار زیادی روی استیم منتشر شدند و به همین دلیل هم پیدا کردن بازی های خوب، میان سیل این بازی های بی کیفیت، بسیار دشوار می نماید. باورش سخت است، اما 40 درصد عناوینی که امروزه در فروشگاه استیم موجودند، همین امسال عرضه شده اند.
متاسفانه قوانین استیم و سیاست های تجاری ولو، باعث بروز مشکلات بسیار دیگری هم شده. توسعه دهندگان مشکوک خیلی راحت می توانند از استیم برای رسیدن به منافع شان بهره ببرند. جامعه کاربری استیم پر شده از کلاه بردارانی که اموال دیگر کاربران را به سرقت می برند.
به طور کلی فضای استیم و رفتار کاربران بسیار مسموم شده و این رفتار ناشایست در فروم و در بررسی کاربران از بازی ها هویدا است. قدم هایی برای رفع این مشکلات برداشته شده که متاسفانه کافی نیستند. اگر والو چاره ای جدی نیندیشد، آینده این پلتفرم محبوب به خطر خواهد افتاد.
Uplay هنوز هم مزخرف است
یکی از ترندهای امسال پی سی گیمینگ، جدایی راه ناشرین و توسعه دهندگان از استیم بود. حالا پلتفرم های جدید و قدیمی بسیاری در کنار هم، برای تصاحب بازار پی سی تلاش می کنند. الکترونیک آرتز امسال اریجین را بازطراحی کرد و امکانات خوبی به آن افزود. آکیلس هم پلتفرمی قدرتمند ایجاد کرده تا دارندگان هدست واقعیت مجازی ریفت، بتوانند به تمامی عناوین واقعیت مجازی دسترسی داشته باشند.
محبوبیت بتل.نت، پلتفرم بلیزارد هم به لطف عرضه اوورواچ چند برابر شده و بلیزارد هم با استفاده از فرصت، این پلتفرم را بهبود بخشیده و امکانات بسیاری به آن افزوده. GOG.com هم هنوز به سیاست بازی های بدون DRM پای بند بوده و محبوبیتش روز به روز در حال افزایش است.
اما متاسفانه یوپلی، پلتفرم یوبیسافت، هنوز هم از مشکلات متعددی رنج می برد. این سرویس ویژگی های نسبتا خوبی را به کاربرانش ارائه می کند، اما کفه ترازو بیشتر به سمت کاستی ها و ایراداتش سنگینی می کند. متاسفانه راهی برای فرار از یوپلی نیست و حتی اگر بازی های یوبیسافت را از خود استیم بخرید، باز هم باید با یوپلی سر و کله بزنید. این سرویس بیش از این که کمک حال کاربران باشد، به تجربه آنان لطمه می زند.
جنگی دیگر، این بار میان هدست های واقعیت مجازی
اپل مقابل مایکروسافت، پلی استیشن در برابر اکس باکس، iOS در مقابل اندروید و پی سی در تقابل با کنسول ها. در هر یک از حوزه های تکنولوژی، یکی از این نبرد ها در جریان است، جای تعجبی هم ندارد که بازار نوظهور واقعیت مجازی، به میدان نبردی بین آکیلس ریفت، وایو و پلی استیشن وی آر تبدیل شده.
به فروم های فعال در زمینه واقعیت مجازی سر بزنید، مشاهده خواهید کرد که طرفداران این برندها، دائما در حال دعوا و مشاجره اند. ای کاش که حداقل منطقی بحث می کردند، اما به اندازه دیگر فن های سرسخت، بی منطق اند.
البته ما نمی گوییم که که این رقابت فقط توسط طرفداران ایجاد شده اند. به هر حال هر یک از شرکت های فعال در حوزه واقعیت مجازی، تلاش می کند که بهترین تکنولوژی را ارائه دهد تا بتواند بخش بزرگ تری از بازار را تصاحب کند و پول بیشتری به جیب بزند. اما مشکل این جا است که طرفداران هر یک از این هدست ها، سرسختانه از برند محبوب شان دفاع می کنند و حتی حاضر به شنیدن نظر مخالف هم نیستند.
بسته های الحاقی ناامید کننده Star Wars Battlefront
عرضه استاروارز بتلفرانت چندان قوی نبود. مشکل محتویات بسیار کم، ضربه بزرگی به این بازی وارد کرد. امیدوار بودیم که DLC های این بازی، بتوانند مشکلات آن را رفع کنند و مخاطبین بیشتری را به سمت این بازی بکشانند. متاسفانه این انتظارات هیچ گاه تحقق نیافت، چرا که بست ههای الحاقی بتلفرانت، آن چنان که باید و شاید جذاب نبودند.
طراحی مپ ها آن چنان خوب نبود و مُدهای جدید هم خیلی چشم گیر نبودند. ایده ای که دایس برای سری بتلفرانت پیاده کرده بسیار خوب است، اما از بعد گیم پلی، بتلفرانت عمق چندانی ندارد. امیدواریم که استودیوی دایس در نسخه های بعدی استاروارز بتلفرانت، این مشکلات را حل کند.
ادامه ناامید کننده Mirror’s Edge
میرورز اج عناونی متفاوت و منحصر به فرد بود. اتمسفر و فضای بسیار گیرایی داشت و گیم پلیش هم عجیب اما ولی جذاب بود. میرورز اج در سال 2008، نشان داد که ناشرین بزرگ این صنعت، می توانند ریسک پذیر باشند و قادر هستند که ایده های جدید را به این صنعت کلیشه ای تزریق کنند.
انتظار داشتیم که نسخه دوم این سری هم در همین جهت حرکت کند و نقاط قوت نسخه قبل را بهبود ببخشد. اما Mirror’s Edge Catalyst، روح خود را از دست داده بود؛ Catalyst به هیچ عنوان بازی بدی نیست، اما نتوانست همانند پدرش بدرخشد.
تاخیر ها هم به کمک Star Fox Zero نیامدند
شیگرو میاماتو همواره با جدیت از تاخیرها دفاع می کرد. وی همواره عقیده داشته که تعجیل در عرضه بازی، هیچ وقت خوب نیست و تاخیر ها به سود کیفیت بازی خواهند بود. اما تاسفانه تاخیر در عرضه Star Fox Zero، هیچ کمکی به وضعیت این بازی نکرد. محصول نهایی واقعا بازی خوب و سرگرم کننده ای نیست و کیفیت پایینی دارد. پس حتی بازی های که تاخیر می خورند هم ممکن است که بد از آب در آیند؛ بنابراین نظریه آقای میاماتو رد می شود.
Pokemon GO آن قدرها هم بازی خوبی نیست
تاثیر فرهنگی Pokemon GO را انکار نمی کنیم. به هر حال این بازی به لیست برترین اتفاقات سال 2016 هم راه یافته، اما اگر بخواهیم نگاهی کیفی به ساخته Niantic داشته باشیم، باید اعتراف کنیم که Pokemon GO بازی خوبی نیست. در واقع Pokemon GO عنوانی بسیار شلخته است، خیلی از مکانیزم هایش در هنگام عرضه به درستی کار نمی کردند و ماه ها طول کشید تا مشکل شان برطرف شود.
میلیون ها بازیکن Pokemon GO را تجربه کرده اند، اما تعداد بسیاری شان، مدت ها است که این بازی را فراموش کرده اند و نتیجه گرفته اند که بازی های ویدیویی چیزی جز اتلاف وقت به همراه ندارند. ای کاش این پدیده فرهنگی که به نوعی، نماد بازی های ویدیویی تلقی می شد، کیفیت بهتری داشت.
Mighty No. 9 آن قدر ها هم بزرگ نیست
بودجه ساخت این بازی با Kickstarter تامین شد و قرار بود که ادامه ای معنوی برای سری معروف Mega-Man باشد. بودجه مورد نیاز ساخت این بازی تنها بعد از دو روز فراهم شد، ولی کمک های مردمی پایانی نیافت و پول جمع آوری شده به 4 برابر درخواست توسعه دهندگان رسید. متاسفانه، Mighty No. 9 چندان خوب ظاهر نشد و طرفدارانش را ناامید کرد.
شکستی به نام Wii U
مدت ها است که می دانیم نینتندو در حال کار روی کنسولی جدید بوده و همین چند وقت پیش هم از کنسول هیبریدی سوییچ پرده برداشته شد. اما اوضاع Wii U، کنسول فعلی نینتندو وخیم است، امسال بازی های بسیار کمی برایش عرضه شدند و نینتندو هم هیچ کاری برای احیای این کنسول نمی کند. خریداران Wii U، فقط می توانند نظاره گر مرگ تدریجی کنسول شان باشند و تا عرضه نینتندو سوییچ منتظر بمانند.
مرگ Disney Infinity به دستان دیزنی
Disney Infinity عنوانی بود شبیه به Skylanders، ولی همان طور که از اسمش مشخص است، شامل شخصیت های فیلم ها و انیمیشن های دیزنی می شد. دیزنی اینفینیتی سال 2013 عرضه شد، اما طول عمر خیلی بلندی نداشت و ماه مه همین امسال، کمپانی دیزنی پشتیبانی اش از این بازی را متوقف کرد. بدون شک دیزنی دلایل خودش را داشته، اما به هر حال به پایان رسیدن عمر یک بازی، هیچ وقت خبر خوشحال کننده ای نبوده و نیست.
تعطیلی United Front
Sleeping Dogs، بازی جهان باز خوش ساختی بود که پتانسیل بسیار زیادی برای پیشرفت داشت. اما United Front، به جای این که توسعه نسخه دوم این سری را کلید بزند، برای مدتی روی پروژه های مختلف کار کرد تا این که سرانجام بسته شد. با این وضع، به احتمال فراوان دیگر چشم مان به جمال ادامه Sleeping Dogs روشن نخواهد شد.
تعطیلی Lionhead
یکی دیگر از اتفاقات ناگوار سال 2016، بسته شدن استودیوی Lionhead بود. این استودیو که با سری معروف Fable شناخته می شود، درست در زمانی که مشغول توسعه Fable Legends بود، به دست مایکروسافت تعطیل شد. در حال حاضر، وضعیت سری Fable و عنوان نیمه تمام Fable Legends نامشخص است، اما شاید مایکروسافت، روزی استودیوی دیگری را مسئول توسعه این سری کند.
کنسل شدن EverQuest Next
سری EverQuest، یکی از کهن ترین عناوین سبک MMORPG است و EverQuest Next، قرار بود ادامه ای بر این سری باشد. تریلرهای اولیه، نوید عنوانی با کیفیت را می دادند و به نظر می رسید که این بازی بتواند بار دیگر نام EverQuest را بر سر زبان ها بیاندازد. اما توسعه دهنده این عنوان، استودیوی DayBreak، پس از مدتی این پروژه را به کل متوقف کرد!
به این ترتیب لیست ناامیدکننده ترین اتفاقات سال 2016 به پایان می رسد. حالا دیگر باید خود را برای سال 2017 آماده کنیم و ببینیم که صنعت گیم در این سال چه چیزی برای ما تدارک دیده. به نظر شما مهم ترین مورد لیست بالا چیست؟
منبع:دیجیاتو
