در غیاب ایرانی ها چه بلایی بر سر صنعت تکنولوژی آمریکا می آمد؟

با مطرح شدن این سوال، تصویر مربوط به یکی از چهره های شناخته شده دنیای تکنولوژی در فضای مجازی دست به دست گردید که الهام بخش بسیاری برای اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی و حتی پرداختن برنامه های خبری به موضوع گردید.

آن عکس در واقع تصویری از استیو جابز مدیرعامل فقید اپل بود که روی آن نوشته شده بود «استیو جابز فرزند یک پناهجوی سوری بوده است».

آن تصویر همخوانی بسیار خوبی با اوضاع آن دوران داشت و بسیاری را به فکر فرو برد که چرا باید از ورود پناهجویان سوری به خاک آمریکا جلوگیری شود؟

تصور آمریکایی بدون سوری ها ساده است اگر هیچ فرد موفق اهل این سرزمین را نشناسید، اما آمریکا بدون جابز یعنی آمریکا بدون اثرات گسترده اقتصادی، تکنولوژیکی و فرهنگی اپل و پیکسار.

همانطور که هفته گذشته در خبرها خواندید، دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا بالاخره بعد از تصدی این پست یکی از وعده هایش را عملیاتی کرد و ورود شهروندان هفت کشور ایران، سوریه، عراق، لیبی، یمن، سودان و سومالی را به خاک آمریکا ممنوع اعلام کرد.

البته تا الان آمار و ارقام دقیقی در خصوصی هزینه ها و پیامدهای این تصمیم برای آمریکا اعلام نشده اما روشن است در این صورت، این کشور که زمانی ندای آزادی برای همه را سر می داد و سرزمین فرصت ها خوانده می شد برخی از باهوش ترین و برترین نوابغ خود را از دست می داد.

بدتر از همه اینکه تا الان هیچگونه اشاره مستقیمی به مهاجران شناخته شده و سرشناس در آمریکا نشده و صرفا به گفتن عباراتی از این قبیل بسنده شده که «ما در حال از دست دادن ارزش هایمان هستیم» یا «با این اقدام استخدام برنامه نویس از خارج دشوارتر می شود».

آدام قهرمانی نویسنده این مطلب که خود او نیز یک ایرانی-آمریکایی است و ریاست محصولات دیجیتالی یک آژانس خلاق در نیویورک را بر عهده دارد، بر آن شده تا تصویر روشن تری از چشم انداز تکنولوژیکی آمریکا را در نبود ایرانیان در آن ترسیم نماید؛ ایرانیانی که در یک دهه اخیر نقش بسزایی را در چرخیدن چرخ های اقتصادی این کشور ایفا کرده اند.

• eBay، اگر این سایت حتی وجود داشت، یک شرکت فرانسوی بود و آمریکا از آن بهره ای نمی برد (پیر امیدیار بنیانگذار این سایت است).
• سرچ های شما احتمالا به جای گوگل روی یاهو انجام می شدند چراکه غول جستجو از موسس کسب و کارهایش (یعنی امید کردستانی) بی بهره بود.
• حتی اگر گوگل در نبود آقای کردستانی به حیاتش ادامه می داد، آنگاه خرید یوتوب، پلتفرم آن را دچار مشکل می کرد چراکه دیگر از نیروی کلیدی آن (سالار کمانگر مدیرعامل سابق یوتوب و کارمند شماره 7 گوگل) خبری نبود.
• به جای ذخیره سازی فایل هایتان روی دراپ باکس مجبور بودید آنها را به صورت لوکال نگهداری نمایید و همزمان دیگر سرویس های ذخیره سازی مبتنی بر کلاود که با الهام از دراپ باکس ساخته شده اند نیز وجود خارجی نداشتند (آرش فردوسی هم بنیانگذار و مدیر ارشد فنی این سرویس است).
• توییتر با مشکلات عدیده ای دست به گریبان بود چون یکی از روسای عالی رتبه اش (باز هم آقای کردستانی) و همچنین مدیر ارشد عملیاتی اش (علی روغنی) را از دست می داد.
• اوراکل تنها یکی از شخصیت های فیلم ماتریکس بود زیرا لری الیسون یار و هم بنیانگذار کلیدی اش (باب مینر) را از دست می داد.
• اگر گیمر هستید احتمالا هیچگاه چشمانتان به جمال World of Warcraft روشن نمی شد زیرا خبری از شهرام دبیری اصلی ترین تهیه کننده این بازی نبود.

این فهرست البته به اسامی یاد شده ختم نمی شود و بلندبالاتر از چیزی است که مقابل دیدگانتان دارید. از طرفی ایران تنها یکی از کشورهایی است که هدف دستور اجرایی ترامپ قرار گرفته.

اما نکته ای که نباید از یاد برد پیامدهایی است که دستور اجرایی ترامپ برای آمریکا و بازار کار آن دارد. به این پرسش ها خوب فکر کنید.

در این صورت حتی مهاجرت از کشورهای دوست آمریکا به آن کم می شود. آیا یک برنامه نویس نابغه اهل ترکیه با علم به اینکه می داند حتی در صورت دریافت ویزای کاری هم ممکن است از این کشور رانده شود، باز هم پیشنهادات کاری دریافتی از آن را می پذیرد؟

مهاجرت شهروندان با تابعیت دوگانه بسیار پایین می آید. در این صورت آیا فردی که در انگستان متولد و بزرگ شده اما والدینش مهاجر هستند، برای ادامه تحصیل در آمریکا اقدام می کند، با اطلاع از این مساله که ممکن است به یکباره از ورودش به خاک این کشور جلوگیری شود؟

مهاجرت افرادی که دوستانشان تحت تاثیر این دستور قرار گرفته اند محدود می گردد. آیا کسی که چندین پیشنهاد کاری بین المللی دارد و بهترین دوستش به شکلی غیرعادلانه از خاک آمریکا رانده شده، باز هم آمریکا را به عنوان مقصد خود انتخاب می نماید؟

مهاجرت آنهایی که با شهروندان این کشورها احساس همدردی می کنند، به داخل آمریکا پایین می آید. آیا یک سرمایه گذار سویسی که مخالف سیاست های آمریکا در خصوص مهاجرت است، باز هم این کشور را برای بازنشستگی اش انتخاب خواهد کرد؟

دولت آمریکا باید بداند که نوابغ این هفت کشور حتی در صورتی که پس زده شوند، ناپدید نخواهند شد، آنها در مقابل اروپا و آسیا را به عنوان مقصد بعدی شان انتخاب کرده و کشورهای این دو قاره را از نعمت وجودشان بهره مند می کنند.

حال آنکه در این صورت، با وام های آسان، هزینه پایین زندگی، اینترنت سریع و جوامع زنده این کشورها به آنها خوش آمد گفته می شود. جالب است بدانید که این اواخر بسیاری از استارتاپ های آمریکایی حوزه تکنولوژی به این کشورها انتقال یافته اند. در هر حال روشن است که اگر آمریکا مهاجرت را به داخل خاک خود محدود نماید این اروپا و آسیا هستند که بالاترین بهره را از تصمیم نسنجیده ترامپ خواهند برد.