پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی،اگر شما هم از آن دست از والدین هستید که اسباب‌بازی برای‌تان وسیله‌ای تعریف می‌شود که کودک‌تان را مشغول کند و از سر وظیفه با شاخص‌هایی ظاهری شامل رنگ و وزن برای کودک‌تان اسباب‌بازی انتخاب می‌کنید، بدانید راه اشتباهی می‌روید.
روانشناسان حوزه کودک به شکل تخصصی سال‌ها در این حوزه کار کارشناسی کرده‌اند و حالا علاوه بر استاندارد‌هایی مانند رده سنی ملاک‌های دیگری نیز در این صنعت مورد توجه است، ملاک‌هایی که قرار است کودک‌تان را هم سرگرم کند و هم به او آموزش دهد. آموزش‌هایی که می‌تواند تمرین خلاقیت، تمرکز، صبوری و دقت باشد، از همین رو این صنعت در دنیا توانسته با صنایع بزرگی رقابت کند که متاسفانه در کشور ما از هر سمت مهجور است.
ما نه به اسباب‌بازی نگاه تربیت‌شده‌ای در حوزه آموزش داریم و نه هیچ‌وقت خواسته‌ایم بازار اسباب‌بازی را از کالای قاچاق و چینی به سمت محصول داخلی ببریم.
اگر در روزهای 28-24مرداد امسال گذرتان به خیابان حجاب می‌افتاد قطعا شلوغی غیرمعمولش برای‌تان سوال می‌شد.این روزها سومین جشنواره ملی اسباب‌بازی به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد و اتفاقا اقبال خانواده‌ها قابل توجه بود.
اگر با نگاهی تخصصی از این جشنواره بازدید می‌کردید قطعا مهجور ماندن اسباب‌بازی‌های تولید داخلی به چشم‌تان می‌آمد، آنجا که علی‌رغم شعار و هدف‌گذاری برگزارکنندگان هنوز محصولات چینی با قیمت‌های کمتر در اولویت خانواده‌ها قرار می‌گرفت اما محصول ایرانی که اتفاقا گاهی با تلاش زنان سرپرست‌خانوار و با امکانات ساده اما بدون اغراق زیبا و با کیفیت ساخته شده بود، فقط برای والدین خوش‌ذوق جلب توجه می‌کرد.
اتفاقا هر سال نزدیک بازگشایی مدارس که بحث شکل و ظاهر لوازم تحریر که زنده می‌شود، گریزی به بحث فرهنگی تولید اسباب‌بازی و خلق اسباب‌بازی یا شخصیت‌های قهرمان ایرانی نیز زده می‌شود. بحثی که چرخه باطلی را طی می‌کند، چراکه یکی از اصلی‌ترین جذابیت‌های اسباب‌بازی‌ها خصوصا عروسک‌های شخصیت، داستان و قصه پشت آن است، همین امر باعث شده که عروسک شخصیت‌های کارتونی مانند شرک، باب اسفنجی، بت‌من، السا و حتی قدیمی‌ترهایی مانند میکی‌موس به شدت محبوب باشد.ما در عرصه انیمیشن چقدر توانمند بوده‌ایم؟ چقدر شخصیت کارتونی محبوب داخلی داریم؟ اصلا داریم؟
اگر مجموعه عروسک‌های برنامه تلویزیونی کلاه‌قرمزی و پسرخاله را فاکتور بگیریم، در کارهای اخیر متاسفانه به شخصیت جناب خان می‌رسیم که حتی ربطی به حوزه کودک ندارد.از طرفی بهتر است وارد بحث نخ‌نما شده پروسه تولید عروسک‌های سارا و دارا هم نرویم که چه از لحاظ سفارش ساخت از کشور چین و چه از لحاظ محبوبیت هرگز نتوانست جایگاهی درخور پیدا کند.
با همه این تفاسیر ناامیدکننده در این حوزه اما در گوشه و کنار همین جشنواره ملی اسباب‌بازی شاهد حضور تولیدکننده خلاق ایرانی بودیم که فقط و فقط به حمایت احتیاج داشت.
عروسک‌های «امید و آرزو» که محبوب و معروف بودند و خالق‌شان زن جوان و دانشگاه دیده ایرانی بود که اتفاقا از زنان سرپرست‌خانوار برای تولید کمک می‌گرفت، مرد زنجانی که کابیت‌سازی دلش را زده بود و اسباب‌بازی‌های زیبایی از ضایعات چوب می‌ساخت، چند دختر جوان که عروسک‌های‌شان شخصیت‌هایی با نام‌های سهراب و همایون و…داشت و ظاهرا برای تا ۶ماه آینده از قَبِل این جشنواره سفارش کار گرفتند، قطعا همه اینها اگر مورد توجه و حمایت قرار گیرند هم بازار داخلی اسباب‌بازی در کشور را تقویت می‌کنند و هم نیازی به دلواپسی از تهاجم اسباب‌بازی و شخصیت‌های عروسکی غیرایرانی نخواهد بود.
اگر برگزاری این جشنواره فقط یک حسن داشت همین آگاه شدن خانواده‌ها از اهمیت اسباب‌بازی‌ها بود و نمایش توانمندی تولیدکننده ایرانی که هنوز باید برای کم شدن فاصله‌اش از محصول بی‌کیفیت و قاچاق بجنگد.
منبع:اعتماد
