پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی،جنگ برای اکران نوروزی آهسته آهسته جدی‌تر می‌شود و تعداد قابل توجهی از فیلم‌های سینمایی خود را برای حضور در مهم‌ترین اکران سال آماده کرده‌اند؛ اما پیش از آنکه تکلیف اکران نوروزی مشخص شود، پرسش مهم‌تری وجود دارد و آن هم میزان افزایش فروش کل سینمای ایران در سال آینده است؛ موضوعی که با آثار رونمایی شده در جشنواره سی و چهارم، دغدغه کمتری در پی داشته است.
یکی از پیش‌شرط‌هایی که کارشناسان پخش بر ضرورتش برای افزایش فروش سینماها تأکید دارند، عدم افزایش چشمگیر بهای بلیت‌های 6 و 7 هزار تومانی سینماهاست، چون معمولاً سینما رفتن یک پدیده جمعی است و به همین دلیل، هزینه مستقیم سینما رفتن ـ بدون احتساب هزینه های جانبی ـ از توان اقتصادی برخی گروه‌های اجتماعی و همزمان، سینما رفتن از اولویت بخشی از مردم خارج می‌شود.
بنابراین اهمیت عدم افزایش چشمگیر قیمت بلیت سینما یک عنصر مؤثر در رشد بلیت فروشی‌ها سینماهاست و به نظر می‌رسد، ادامه طبقه بندی قیمت بلیت با توجه به روز و سانس سینماها و افزایش حداکثر چندصدتومانی قیمت بلیت سینماها می‌تواند همچنان روند افزایش تعداد تماشاگران سینما را حفظ کند و طبیعتاً به نفع سینمادار است که بلیت را اندکی ارزان‌تر بفروشد؛ اما سالنهای سینمایش پر شود تا آنکه بلیت را گران بفروشد اما سالنهای سینمایش خالی بماند.
موضوع دوم نحوه توزیع اکران هاست که هنوز هوشمندی کافی ندارد. حقیقت آن است که موفقیت یک فیلم در جشنواره به خصوص دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلم به انتخاب مردم، بنا بر سنت معمول به معنای حضور این فیلم در نخستین اکران سال نوی هجری شمسی به منظور ارج نهادن به انتخاب مردم و همچنین حمایت از فیلم‌های مورد اقبال عموم تماشاگران است.
همچنین مسئولان سینمایی همواره کوشیده‌اند، چند فیلم دارای ظرفیت بالای فروش را در اکران نوروزی قرار دهند تا بدین ترتیب سال سینمای ایران با یک فروش و جهش بالا آغاز شود که این استدلال نیز همچون رویه انتخاب فیلم‌ها بر اساس رأی مردم، قابل توجه است، ولی باید این نکته را در نظر داشت که چنین فیلم‌هایی در هر فصلی به نمایش درآیند، فروش قابل توجهی خواهند داشت و فیلم‌های به اصطلاح «بفروش» نیاز به بهترین زمان اکران برای فروختن ندارند.
مخاطب امروز بسیار هوشمندانه انتخاب می‌کند و به همین دلیل، فیلم «نهنگ عنبر» که در شرایط بسیار بد و با بایکوت برخی نهادهایِ سینمادار، در سالنهای محدودتری به نمایش درآمد، توانست یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سال باشد. در عمل همه محدودیت‌های تبلیغاتی و نمایشی نتوانست مخاطب این فیلم را محدود کند و مخاطب به دنبال سالن نمایش دهنده این فیلم گشت و به تماشای این کمدی نشست.
بنابراین فیلم‌های پرمخاطب در هر فصلی و با هر شرایطی نمایش داده شوند، فروش خود را خواهند داشت و به همین دلیل، شاید بهتر باشد در فصل اکران تجدیدنظر کرد و فیلم‌هایی که قدرت کمتری دارند را در زمان‌های مناسب اکران قرار داد؛ فیلم‌هایی که اگر در فصل بدی به نمایش درآیند، توان فروش بالا را ندارند اما اگر در فصل مناسب به نمایش درآیند، فروش بالایی خواهند داشت.
البته طبیعتاً چنین تصمیمی با واکنش گروهی از سینماگران همراه می‌شود و بعید است مدیران سینمایی هزینه بسیار بالای چنین تغییری در سیاست گذاری را بپذیرند، ولی اگر چنین تغییری رخ دهد می‌توان از فرصت‌های طلایی اکران بهره برداری بیشتری کرد.
اگر قرار باشد به بیش از نیم میلیون آرای مردمی جشنواره سی و چهارم رجوع کرد، به ترتیب «ابد و یک روز»، «بادیگارد»، «بارکد»، «اژدها وارد می‌شود»، «ایستاده در غبار»، «لانتوری»، «زاپاس» و «هفت ماهگی» بیشترین شانس برای فروش در سینماها را خواهند داشت؛ هرچند با توجه به عدم حضور دو فیلم «سیانور» و «دختر» در نظرسنجی مردمی و کیفیت آثار، باید این دو فیلم را نیز به هشت فیلم بالا افزود و البته احتمالاً در رده بندی فروش جای «ابد و یک روز» و «بادیگارد» را به دلایل مشخص عوض کرد.
به این لیست می‌توان «خشم و هیاهو»، «من»، «متولد 65»، «آخرین بار کی سحر را دیدی؟»، «نیمه شب اتفاق افتاد»، «کفش‌هایم کو»، «برادرم خسرو» را نیز به عنوان فیلم‌هایی که ظرفیت فروش دارند اضافه کرد و در کنار این لیست که شاید برخی حتی «رسوایی 2» را هم در آن قرار دهند، نباید از فیلم‌هایی که در جشنواره حضور نداشتند، نظیر «50 کیلو آلبالو» غافل شد. حال اگر در این شرایط اصغر فرهادی فیلم «فروشنده» را در طول سال پیش روی به اکران بسپارد، دیگر گیشه سینما منفجر خواهد شد و سقف مورد پیش بینی «تابناک» برای فروش سینمای ایران تحقق خواهد یافت.
منبع: تابناک
