صنعت اسباب بازی و دوکلمه حرف حساب!

اسباب بازی را می توان از آن دسته از کالاهای فرهنگی برشمرد که تاثیر زنجیره ارزش و فرهنگ آن بر روی کودکان بسیار زیاد بوده و در تمام دنیا نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از انجایی که این کالا مخصوص کودکان است می تواند تاثیرات هویت ساز و محتوایی بسیاری را روی آنها داشته باشد. کم شدن جمعیت خانواده‌ها نیز جزو آن دسته از عواملی است که کودکان امروزی را بیشتر از قبل درگیر اسباب‌بازی‌ها کرده است. امروزه بسیاری از کودکان به جای بازی کردن با هم‌‌سن ‌و سالان خود در کوچه‌ها، با اسباب‌بازی‌های خود مشغول هستند و این خود می‌تواند عاملی مهم در رشد بازار اسباب‌بازی تلقی شود. به همین دلیل مغفول ماندن این صنعت در کشور و متعاقبا دادن بازارهای داخلی به دست خارجی ها نیز امری نامعقول و تحدیدزا محسوب می شود.

طبق پیش‌بینی تحلیلگران، بازار این صنعت تا سال ۲۰۲۰ به ارزشی برابر با ۱۳۵میلیارد دلار خواهد رسید. این جمله ای است که باعث می شود غیر از مباحث فرهنگی و محتوایی که در اسباب بازی دیده می شود به اهمیت اقتصادی و سودآوری آن نیز توجه ویژه ای شده و همانند بسیاری از کشورهای جهان که به اقتصاد خوبی در زمینه تولید و فروش این کالاها دست یافته اند کشور ما نیز اقداماتی را در این راستا انجام دهد. بالاخره آنچه نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، وجود بازاری با چند میلیون مشتری در ایران است، بازاری که متاسفانه بیش از ۸۰ درصد آن در اختیار تولیدکنندگان چینی است و تنها در خوش بینانه ترین حالت 20 درصدش در اختیار تولیدکنندگان داخل قرار دارد.

رسیدن به خودکفایی تولید اسباب بازی در داخل و سپس صادرات آن به دیگر نقاط جهان، رویه و سیاست کشورهایی بوده که در زمینه صنعت اسباب بازی پیشرفتهای خوبی داشته اند. روسیه، چین و ایالات متحده آمریکا برخی از این کشورها هستند. این درحالی است که در کشور ما، نه تنها تولید این صنعت در وضعیت خوبی قرار ندارد بلکه متاسفانه به گفته دبیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی، در سال 94 ماهانه 3 میلیون دلار واردات اسباب بازی صورت گرفته است. همچنین تولیدکنندگان داخلی نیز از ورود اجناس چینی و تایوانی که با قیمت‌های پایین‌تر وارد و توزیع می‌شوند گلایه داشته و معتقداند در صورتی که دولت تعرفه واردات را بالا ببرد، می‌توانند ۵۰درصد از بازار اسباب‌بازی کشور را تصاحب کنند.

به گفته تولیدکنندگان روزانه بیش از ۱۰۰کانتینر اسباب‌بازی واردکشور می‌شود که تنها حدود ۱۰درصد از آنها قاچاق بوده و عمدتا به‌صورت قانونی وارد می‌شوند و هر کسی با هر پیشینه کاری و سابقه‌ای می‌تواند برای واردات اسباب‌بازی ثبت سفارش کند و این کالاها را به راحتی وارد کند. بنابراین باتوجه به دغدغه‌های تولیدکنندگان و نیز اهمیت اقتصادی و فرهنگی این صنعت، به نظر می رسد حمایت های متنوع مالی، تبلیغاتی و مالیاتی از تولیدکنندگان داخلی، جلوگیری از واردات اسباب بازی های خارجی (یا افزایش تعرفه واردات) و جلوگیری از قاچاق این نوع کالاها در کنار تولید اسباب بازیهای جذاب و مورد مقبول جامعه با فرهنگسازی صحیح، می تواند یکی از اولویت های مهم فرهنگی و اقتصادی حاکمیت در این حوزه باشد.

منابع:

• اقتصاد آنلاین
• فنافر

نویسنده: نگین اسدی