پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی،مدیر عامل موسسه هنرهای تصویری سوره گفت:در گذشته ارشاد برای انیمیشن‌ها بسته‌های حمایتی در نظر می‌گرفت اما اکنون به‌صورت غیررسمی این آثار دوبله می‌شوند.با توجه به این‌که تیراژ آثار به شدت افت کرده است و همچنین با دلار سه‌هزار و600 تومان، اصلا خریدن حق رایت آثار و توزیع آن‌ها در ایران به صرفه نیست.
چه تمهیداتی می‌توان به کار برد که کالاهای فرهنگی در سبد خرید مردم جای بگیرند. از چه ایده‌هایی می‌توان استفاده کرد و خود شما برای این موضوع چه کار کرده‌اید؟
به‌خاطر مشکلات اقتصادی‌ای که در این مدت مردم با آن‌ها درگیر بوده‌اند، مدت‌هاست کالای فرهنگی از سبد خرید خانواده‌ها خارج شده است. میزان فروش فیلم‌های موسسه خود ما یعنی موسسه رسانه‌های تصویری «سوره»، این مساله را کاملا تایید می‌کند که مردم کم‌کم این‌گونه خریدها را از سبد خانواده حذف می‌کنند. ما به وسیله تبلیغات از طریق گروه‌های تلگرامی، پیامک‌های تبلغاتی و… کالاهای خودمان را تبلیغ و سعی می‌کنیم مردم را به خریدن این‌گونه کالاها ترغیب کنیم. خود ما در خرید عناوین‌مان بسیار حساسیت به خرج می‌دهیم و فیلم‌های شریفی را که برای خانواده‌ها مشکلات به بار نمی‌آورند تهیه می‌کنیم.
موسسه «سوره» در شبکه نمایش خانگی نیز فعال است. «سوره» موسسه‌ای است که پتانسیل زیادی دارد اما به نظر می‌رسد که ریسک چندانی نمی‌کند به عنوان مثال تاکنون به سریال‌سازی روی نیاورده و نسبت به انتشار محصولاتی اقدام می‌کند که ریسکی ندارند؟ خود «سوره» قصد تولید محصول فرهنگی ندارد؟
چون ما تخت پوشش حوزه هنری هستیم، سعی می‌کنیم آثاری که حوزه تولید می‌کند را وارد شبکه نمایش خانگی کنیم و همچنین فیلم‌هایی که در بازار وارد می‌شوند می‌خریم و آن‌ها را نیز به شبکه وارد می‌کنیم.
تعامل مالی موسسه «سوره» با شرکت‌های پخش و همچنین هنرمندان به چه صورت است؟ موسسه‌های پخش برای گرفتن فیلم از شما و پخش آن در سراسر کشور چگونه وارد مذاکره می‌شوند؟
در بخش پخش آثار سعی می‌کنیم چندان سودی برای خودمان در نظر نگیریم. همین‌قدر که به حق کپی‌رایتی که پرداخت کرده‌ایم، برسیم، قانع هستیم و سعی می‌کنیم با کلیه تهیه‌کنندگان بخش سینما خوش حساب باشیم. معمولا چون همه ما در موسسه «سوره» کارمند هستیم و منافع شخصی نداریم، سعی می‌کنیم منافع تهیه‌کنندگان را حفظ و مبلغ مورد نظر تهیه‌کننده را به‌سرعت به او پرداخت کنیم. در همه سال‌هایی که ما در این موسسه کار کرده‌ایم، بیشتر منافع تهیه‌کنندگان تامین شده است. مبالغ موردنظر را نیز دقیقا در همان زمانی که تعهد کردیم، پرداخت می‌کنیم.
سیستم توزیع به چه صورت است؟ شرکت‌های پخش امتیاز محصول را از شما خریداری می‌کنند یا شما و آن‌ها به صورت درصدی با یکدیگر کار می‌کنید؟ درواقع می‌خواهم بدانم تعامل مالی به چه صورت است؟
موسسه‌های پخش فقط محصولات ما را توزیع می‌کنند. در واقع ما محصولاتمان را در اختیار توزیع‌کننده قرار می‌دهیم و آن‌ها محصولات را توزیع می‌کنند. پس از مدتی آن‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، محصولات فروش رفته را با ما حساب می‌کنند، تکلیف آنهایی که فروش نرفته‌اند نیز بر اساس قراردادی که با یکدیگر داریم مشخص می‌شود؛ یا سهم ما محسوب می‌شوند یا سهم موسسه پخش.
پس با این حساب تعامل مالی شما با پخش‌کننده بستگی به شیوه قراردادتان دارد، پس ممکن است هر بار این تعامل با بار قبل تفاوت داشته باشد؟
بله. هر قراردادی شرایط خاص خود را دارد و قراردادهای ما یکسان نیستند.
با توجه به تجربیاتتان در «سوره»، در میان آثار ارائه شده در شبکه نمایش خانگی، اقبال مردم بیشتر به سینمای ایران بوده است یا سینمای دیگر نقاط دنیا؟ همچنین فیلم‌های داستانی برای مردم جذابیت بیشتری داشته است یا انیمیشن یا مستند؟
در بخش فیلم، هر فیلمی که در سینمای ما از فروش خوبی برخوردار است و در سینماها از آن استقبال می‌شود. زمانی‌که به شبکه نمایش خانگی وارد می‌شود نیز مورد استقبال قرار می‌گیرد. فیلمی که در سینما نمی‌فروشد، در شبکه نمایش خانگی نیز نمی‌فروشد. این، یک قانون کلی است. البته خیلی به‌ندرت اتفاق افتاده است که فیلمی در سینما نفروخته باشد اما زمانی‌که به شبکه نمایش خانگی وارد شده، مورد استقبال مردم قرار بگیرد و برعکس این نیز اتفاق افتاده است. فیلم‌هایی که در سینما پرفروش می‌شوند، تیراژ انتشار آن‌ها در شبکه نمایش خانگی نیز بالاست، بر همین اساس باید چرخه‌ای درست کنیم که قیمت انتشار و رایت ویدئو بر اساس فروش سینما مشخص شود،این‌که اگر مثلا فیلمی در سینما یک‌میلیارد تومان فروخته باشد، در شبکه نمایش خانگی با چه تیراژی باید منتشر شود. الان من مطمئن هستم فیلم «من سالوادور نیستم» همان‌طور که در سینما بسیار خوب می‌فروشد، در شبکه نمایش خانگی نیز به فروش خوبی دست پیدا می‌کند.
با توجه به خط قرمزهایی که در مورد ارائه فیلم‌های خارجی وجود دارد و این‌که این آثار مقداری حذفی خواهند داشت، آیا استقبال از سینمای بین‌الملل در ایران به حدی هست که خرید حق کپی‌رایت و توزیع این آثار در شبکه نمایش خانگی ایران از لحاظ اقتصادی مقرون‌به‌صرفه باشد؟
این‌که موسسه‌ای همچون «سوره» فیلم‌های خارجی را اصلاح و سانسور و این نسخه‌ها را وارد شبکه نمایش خانگی کند، معمولا مورد استقبال مخاطبان قرار نمی‌گیرد چون افرادی که به دنبال این نسخه‌های اصلاح شده هستند، سینمای ایران و سینمای خودمان را ترجیح می‌دهند و از آن استفاده می‌کنند و افرادی که به سینمای خارج از ایران دلبستگی دارند، تمایل ندارند نسخه سانسور شده آن را ببینند. دوست دارند اصل فیلم را ببینند به همین دلیل آن نسخه‌ها را تهیه می‌کنند که به وفور در دسترس وجود دارد.
وضعیت انیمیشن چگونه است چون حداقل در ایران مخاطب اصلی انیمیشن کودکان و نوجوانان هستند، فکر نمی‌کنید آن بخش حذف‌شده‌اش چندان اهمیتی نداشته باشد؟
در این قسمت نیز تلویزیون شبکه «پویا» را تاسیس کرده است که صبح تا شب انیمیشن‌های روز دنیا را دوبله و پخش می‌کنند و درنتیجه مخاطبان بدون این‌که هزینه‌ای پرداخت کنند، می‌تواند آن‌ها را ببیند.
این آثار هیچ مزیتی برای شبکه نمایش خانگی ندارند پس به چه دلیل ارائه می‌شوند؟
آن انیمیشنی که مدنظر شماست، آمریکایی است و معمولا این آثار را به ایران نمی‌فروشند. اگر کسی این آثار را وارد می‌کند، غیررسمی این کار را انجام می‌دهد و بابت آن کپی‌رایت پرداخت نکرده است. در گذشته ارشاد برای آن‌ها بسته‌های حمایتی در نظر می‌گرفت اما اکنون به‌صورت غیررسمی این آثار دوبله می‌شوند. با توجه به این‌که تیراژ آثار به شدت افت کرده است و همچنین با دلار سه‌هزار و600 تومان، اصلا خریدن حق رایت آثار و توزیع آن‌ها در ایران به صرفه نیست.
بخش فیلم‌های کوتاه و مستند بسیار ظرفیت و قابلیت ارائه شدن در شبکه نمایش خانگی را دارند. در سراسر دنیا می‌بینیم که بسته‌های فیلم کوتاه یا مستند هستند که 20 فیلم کوتاه را در یک بسته قرار می‌دهند و استقبال بسیار خوبی نیز از این آثار می‌شود چون دنیا به سمت مینیمالیسم و کوتاه شدن و سرعت می‌رود. گردش مالی خوبی در این شکل از ارائه برقرار شده است. البته این گردش مالی به اندازه جریان رسمی سینماهای دنیا نیست اما توانسته است روی پای خود بایستد. آیا ما هم می‌توانیم به این سمت برویم ؟
باید امتحان شود. به نظر من باید ابتدا شبکه توزیع این آثار و مکان‌های عرضه آن‌ها پیدا و فراهم شود. الان فیلم‌های سینمایی را در سوپرمارکت‌ها توزیع می‌کنند و گسترده است اما آثار مستند، مخاطب خاص دارند و باید دید کجا باید این آثار را به مخاطبش ارائه کرد. الان پایانه‌های فروش فیلم‌های سینمایی حاضر در شبکه نمایش خانگی بسیار زیاد است و برای این‌که برای هر پایانه تعدادی از فیلم‌ها را ارسال کنیم، باید برای تیراژ بالایی برنامه‌ریزی کنیم. هزینه تولید نیز بسیار سنگین شده است، درنتیجه انتشار آثار خاص برای ارائه شدن در پایانه‌های فروش ما، مقرون به صرفه نیست. این کار به شبکه‌های توزیع اختصاصی‌تری نیاز دارد.
می‌شود با قیمت‌های بالاتری این بسته‌ها را ارائه کرد. فکر می‌کنم فیلم‌های کوتاه ظرفیت و کشش این را دارند که 10 یا 20 فیلم در بسته‌ای ارائه و در شهر کتاب‌ها عرضه شود و با مبلغی حدود 20 یا 25هزار تومان به فروش برسند.
باید این کار را امتحان کرد و نمی‌شود درباره آن پیش‌بینی کرد. خود ما به این فکر می‌کنیم که این تعداد فیلم در حوزه هنری تولید می‌شوند و حوزه تمایل دارد که این آثار به دست مخاطبانش برسند، ما کارشناسی می‌کنیم که ببینیم به چه شکل می‌توانیم این آثار را توزیع کنیم و به دست مخاطب اصلی آن برسانیم.
در بخش برنامه‌های آموزشی نیز پتانسیل عظیمی وجود دارد، آیا در این بخش نیز شما فعال شده‌اید؟
در این بخش ما بسته‌های فیلمنامه‌نویسی، آموزش نوازندگی تار و سه‌تار و… را توزیع کرده‌ایم. همین دو یا سه گزینه را در این بخش داشته‌ایم که از این آثار نیز استقبالی نشد چون برای این‌گونه محصولات فرهنگی، باید پخش‌های تخصصی وجود داشته باشد تا بتواند نقطه‌هدفی را پیدا کند که مخاطب این‌گونه آثار وجود دارند چون این آثار مخاطب عام ندارند. فیلم‌های سینمایی مخاطب عام دارند و شرکت‌ها نیز آن‌ها را توزیع می‌کنند. برای رسیدن به این اتفاق‌ها باید یک‌سری پخش‌های تخصصی ایجاد شوند تا بدانند که به‌عنوان مثال آثار آموزشی هنری را کجا باید توزیع کنند. الان ما سه موسسه پخش داریم که آن‌ها نیز محصولات را در سوپرمارکت‌ها توزیع می‌کنند و این موسسه‌ها برای محصولاتی مناسب هستند که مخاطب عام دارند.
منبع: صبا
