دفاع از یک شفاف‌سازی

به گزارش فناوری فرهنگی، در سال‌های گذشته کاربران اینترنت در ایران به محض کندی اینترنت، شماره پشتیبانی شرکت خدمات دهنده را گرفته و جویای علت می‌شوند. در این مواقع شاهد یک چرخه کلیشه‌ای هستیم، اپراتورهای اینترنتی معمولا آدرس شرکت مخابرات و یا شرکت زیرساخت را به مشترکان داده و منشاء اختلال را آنجا ذکر می‌کنند.

از این مرحله به بعد دست مشترک از پیگیری ماجرا کوتاه است. بعد کار به رسانه‌ها می‌کشد و زیرساخت هم هرگونه اختلال در شبکه اینترنت را تکذیب می‌کند. اختلال بعد از مدتی رفع می‌شود و در نهایت نیز معلوم نمی‌شود مشکل از کجا بود.

البته بعضی مواقع مشکل دقیقا از داخل شرکت‌های اینترنتی است و واگذاری بیش از ظرفیت، عامل کندی‌ها به شمار می‌رود.

حالا مدیر عامل جدید شرکت ارتباطات زیرساخت به عنوان متولی تامین اینترنت کشور طرحی را به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی داده تا یک بار برای همیشه به شکلی شفاف همه چیز روشن باشد و مشترک نیز بداند حق و حقوق خود را از کجا مطالبه کند.

وی در این راستا به مانعی به نام قرارداد منع انتشار اطلاعات اپراتور پرداخته و از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی(رگولاتوری) خواسته برای رعایت منافع مصرف کننده این مجوز را صادر کند تا به این ترتیب امکان خود کنترلی را برای اپراتورها فراهم کند.

به زبان ساده چنین شفافیتی تاثیرات متعدد و مفیدی دارد. نخست آنکه عامل اختلال‌ها و کندی سرعت اینترنت مشترکان به وضوح مشخص می‌شود. دوم آنکه موضوع دریافت خسارت در نتیجه عدم رعایت توافقنامه سطح خدمات (SLA) از حالت نمایشی خارج شده و عملیاتی می‌شود. سوم آنکه کاربران می‌توانند با دستیابی به چنین اطلاعاتی، اپراتور مناسب در محدوده مورد نظر را شناسایی کنند. چهارم آنکه نوعی عدالت در ارایه خدمات اینترنتی ایجاد می‌شود و اپراتورهای کوچک‌تر زیر بار سنگین تبلیغاتی اپراتورهای بزرگ‌تر نمی‌مانند و این آمار شفاف است که گویای توان و سطح کیفی خدمات است نه میزان تبلیغات.

در نهایت اینکه، دانستن حق مردم است و محرمانگی اطلاعات اپراتور تنها به صرف اپراتور و به زیان مردم تمام می‌شود، چراکه یک اپراتور می‌تواند با وجود اشباع ظرفیت استاندارد ارایه خدمات، همچنان به جذب مشترک بیشتر پرداخته و به کسب سود بپردازد.

به هر ترتیب از این شفاف‌سازی باید حمایت کرد و رگولاتوری نیز باید شرایط ایجاد این شفافیت را فراهم کند