پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، واقعیت این است که تصاویر انیمیشن‌های غربی سال‌هاست نبض بازار لوازم‌التحریر کشور ما را در دست گرفته‌اند، تصاویری که اگر خوب به آن بنگریم به راحتی می‌توانیم ردپای صاحبان این جریان و تلاش آنان در آن سوی مرزها را برای انتقال مفاهیمی که با فرهنگ دینی و اجتماعی کشورمان مغایرت دارد، مشاهده کنیم.
هنوز یکی دو ماه تا فصل بازی مدارس باقی است، با این حال خانواده‌ها سعی می‌کنند، با استفاده از فرصت باقی‌مانده و البته تخفیف‌های ریز و درشت نمایشگاهی از غافله خرید نوشت‌افزار عقب نمانند و در این رهگذر، شخصیت‌های جدید امروزی همچون باب اسفنجی، کیتی، شرک و مینیون هم به این بازار اضافه شده‌اند و این نوع از به اصطلاح ابر قهرمانان انیمیشن‌های غربی، روی دفترهای تک رنگ و کاهی وطنی را کم کرده‌اند!
البته طی یکی دو سال اخیر دفاتر منقش به کارتون‌های ایرانی و بویژه مجموعه شکرستان در میان نمونه‌های مشابه غربی خودنمایی می‌کند اما تأسف این جاست که بخشی از تولیداتی که می‌گویند ایرانی است، منقش به تصاویر شخصیت‌های غربی است. در چنین شرایطی بچه‌ها ناخواسته لحظه لحظه تحصیل‌شان در مدارس را با شخصیت‌های غربی می‌گذرانند، بدون آن که برخی از آنها حتی نام قهرمانان وطنی خودشان را بشناسند.
واقعیت این است که وقتی در کشور ما صحبت از بازار لوازم‌التحریر به میان می‌آید، باید فکر نشان‌های تجاری مطرح جهان را از سر بیرون کنیم، چرا که بازار لوازم‌التحریر ایران تنها در انحصار چند کشور آسیایی مثل چین، ترکیه، کره و اندونزی است که در نمایشگاه لوازم‌التحریری که از پنجم تا هشتم مرداد در نمایشگاه بین‌المللی برگزار شد، کاملا مشهود بود.
بد نیست بدانید سهم لوازم‌التحریری که در ایران تولید می‌شود، فقط 25 درصد بازار است و بیشتر به خودکار و مداد محدود می‌شود. اگرچه واحدهای تولید مداد پاک‌کن، لوازم ترسیم، گونیا و خط کش پلاستیکی، تخته سفید تحریر وایت برد، دفتر وایت برد، جلد پلاستیکی آماده برای دفتر، طلق پوشه، مدادتراش، میز چوبی، مداد شمعی و اتود مشکی و رنگی هم در کشور مشغول فعالیت هستند، اما تولیدات‌شان کم است و جایی در بازار که از محصولات پررنگ و لعاب خارجی پر شده ندارد.
این که سهم‌مان تنها 25 درصد از بازار است را قائمی، مدیر اجرایی یک شرکت تولیدکننده نوشت‌افزار و عضو اتحادیه لوازم‌التحریر بیان می‌کند. به اعتقاد او سهم 25 درصدی بازار تولیدات داخلی معمولا به طور خوشبینانه اعلام می‌شود. اما گویا واقعیت از سهمی به مراتب کمتر حکایت دارد.
لوازم‌التحریر هم از آن دست کالاهایی است که جنس ایرانی‌اش چندان مرغوب و متنوع نیست و به زحمت مشتری پیدا می‌کند. شاید قیمت تنها مزیت نوشت‌افزارهای ایرانی باشد، بنابراین طیف مخاطبان آن نیز افراد خاصی هستند.
در این باره موسی فرزانیان، رییس اتحادیه لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی فانوس می‌گوید: رنگ، کیفیت ظاهری و حتی قیمت محصولات داخلی در همان نگاه نخست ذوق متقاضی که همان کودکان و نوجوانان است را کور می‌کند و طبیعی است که در مقابل انبوهی از طرح‌ها و رنگ‌های جذاب بیشترین استقبال از محصولاتی با عکس‌های فانتزی و شخصیت‌های انیمیشن باشد.
او توضیح می‌دهد: در حال حاضر تنها ۲۵تا ۳۰درصد نوشت‌افزارهای ایرانی به وسیله تولیدکنندگان ایرانی تولید می‌شود و 70 درصد لوازم التحریر مصرفی ما وارداتی است.
به گفته فرزانیان، چینی‌ها سهم قابل ملاحظه‌ای از بازار نوشت‌افزار ایران را در اختیار دارند به طوری که سهم ترکیه ۱۰درصد و اندونزی و کره کمتر از 15 درصد برآورد می‌شود.
رییس اتحادیه لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار در ادامه تاکید می‌کند، اگر دیده می‌شود تولیدکنندگان داخلی تمایلی به رقابت با کشورهای واردکننده ندارند، به این دلیل است که حمایت‌های لازم از تولیدکنندگان نمی‌شود.
وی ادامه می‌دهد: تولیدکنندگان باید محصولات اولیه را با ارز آزاد وارد کنند که با گران شدن ارز و بالا رفتن قیمت کاغذ، این موضوع به نفع آنان نیست و چنانچه دولت حمایت‌های لازم را از تولیدکنندگان نکند، در آینده‌ای نه چندان دور همه بازار کشور را لوازم‌التحریر خارجی فرا می‌گیرد و همه کارخانه‌های تولید لوازم‌التحریر هم تعطیل می‌شوند.
فرزانیان تاکید می‌کند: باید در زمینه استفاده از کالای ایرانی فرهنگ‌سازی بیشتری شود.
عکس قهرمانان ایرانی روی کیف مدرسه
به نظر می‌رسد صنعت لوازم‌التحریر یکی از فرصت‌های بی‌نظیر برای سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی است، صنعتی که تاکنون مغفول مانده و نتوانسته‌ایم از ظرفیت آن برای کارآفرینی و اشتغالزایی استفاده کنیم. با وجود این غفلت سی‌و چند ساله، بالاخره در سال‌های اخیر موسسات مختلفی اقدام به نشر دفاتر تحریر با عکس‌های قهرمانان ملی و دینی کرده‌اند که نشان(برند)های «روشنا»، «ایام»، «قاصدک»، «آزاده» و همچنین «شکرستان» از جمله نهادهای فعال در این حوزه هستند.
گرچه هنوز به نظر می‌رسد این دفاتر به جهت ضعف اطلاع‌رسانی، بی‌اطلاعی خانواده‌ها از مراکز فروش این اقلام، پخش ضعیف و نیز تیراژ کم، آنچنان که باید فراگیر نشده‌اند، با همه این احوالات، آمارها از استقبال بالای مردم از این دفاتر حکایت دارد.
کلام آخر اینکه همیشه «مرغ همسایه غاز است» در افسانه‌های تاریخی خود از قصه‌های عاشقانه لیلی و مجنون گرفته تا دلاوری‌های کاوه آهنگر و حوادث خواندنی هفت‌خان رستم را داشته‌ایم اما همیشه قهرمانان دیگری تیتر یک تخیلات کودکان، نوجوانان و جوانان ایرانی بوده‌اند. داستانی که باید از ابتدا آن را نوشت و برای فرهنگ‌سازی آن تلاش جدی کرد تا کودکان امروز ایران زمین، فردا از خریداران جدی تولیدات داخلی باشند.
منبع:شبکه خبری فرهنگ و هنر
