روس ها پوکمون باز ها را بیمه می کنند

به گزارش فناوری فرهنگی، بزرگ ترین بانک روسیه بازیکن های پوکمون گو را به مبلغ ٨٠٠ دلار بیمه می کند.

خطرات جدی این بازی گوشی موبایل چند هفته ای است که کاربر ها را تهدید می کند. در این بازی کاربر به وسیله دوربین گوشی خود در دنیای واقعی به دنبال شخصیت های کارتونی به نام پوکمون می گردد، در همین حین بسیاری به دلیل تمرکز روی محیط دچار آسیب دیدگی  شدند. حال Sberbank با این مبلغ هرگونه صدمه ای را بیمه می کند.

این بازی معضل اجتماعی و امنیتی خواهد شد

 محمود بلالی یکی از کارشناسان بازی  های رایانه ای است که سال هاست در حوزه بازی مشغول فعالیت است و کارنامه ای پر و پیمان از نگارش فیلمنامه/ بازی نامه برای انیمیشن های ایرانی تا تجربه کار روزنامه نگاری در حوزه بازی ها را در کارنامه خود دارد. او سردبیر مجله های «دنیای پردازش» و «بازی» است که هر دو به طور تخصصی به بازی های رایانه ای می پردازند. علاوه بر این، او دبیری تحریریه نشریه بازی نما و نشریه کاربر را در کارنامه خود دارد. نگاه او به بازی پوکمون گو نگاهی تحلیلی و انتقادی است.

یک بازی ایده آل باید دو جنبه آموزش و سرگرمی را توامان دارا باشد. اما شرکت های سازنده متناسب با نگاه و استراتژی  ای که دارند از یکی از این قابلیت ها بهره و استفاده بیشتری می برند که این سبب آسیب هایی شده است.

هم اکنون بازی هایی که جنبه وقت گذرانی و تخلیه هیجان دارند بسیار پرشمارتر و محبوب تر و پرنفوذتر شده اند. وقتی یک کمپانی با نیروهای متخصص به طراحی و ساخت یک بازی پرهزینه می پردازد همه تلاش شان برای سودآوری است و طبیعتا بازی را به گونه ای طراحی می کنند که کاربر وقت هر چه بیشتری را صرف آن بکند.  اما اصولا هر امری در رفتارهای اجتماعی باید تحت کنترل و مدیریت فرد قرار بگیرد. طبیعتا بازی های رایانه ای هم به عنوان بخش تفریح و سرگرمی فرد باید از حد و اندازه خاصی فراتر نرود.

نقش عنصر زمان هم اکنون در طراحی جدید بازی ها تا حدی زیاد شده که اگر کاربر یک روز به بازی رجوع نکند، مقداری از امکانات و تسهیلات بازی را از دست می دهد.

شرکت ژاپنی نینتندو سازنده بازی پوکمون، از شرکت هایی است که استراتژی آن طراحی بازی های جمعی و گروهی است. بازی ها را از شکل فردی به گروهی و جمعی سوق داده است.

فراموش نکنیم که طراح ایده این بازی طراح گوگل ارث هم بوده است. بنابراین واضح است که با چه پیشینه وسیع و تخصصی این بازی طراحی و خلق شده است.

شعار این بازی این است که شما محدودیت مکانی را زیر پا می گذارید و حالا شهر زیر سلطه شماست و یک فرهنگ تعاملی و گروهی ایجاد کرده است. این ماجرا روی دیگری هم دارد. اینکه همین شرکت با آژانس های امنیتی آمریکا از جمله سیا در طراحی گوگل ارث همکاری داشته و باید با نگاه دقیق تری به این بازی و پیامدهای آن توجه کرد.

حالا بیایید به ابزارهای مورد نیاز این بازی بپردازیم. در این بازی باید جی پی اس فعال باشد و مختصات را تحلیل کند و همچنین دوربین فعال باشد. در قولنامه ای که این بازی پیش از نصب از شما می گیرد اجازه می گیرد که به دوربین شما و تصاویر و فایل های ویدئویی شما دسترسی داشته باشد.

اکانت جی میل شما را بررسی کند و به دفترچه تماس شما دسترسی دارد. همه این نکات برای ورود به یک بازی اصلا عادی نیست. طبیعتا این جزء روح بازی نیست که بتوان به این اندازه اطلاعات و حریم شخصی شما وارد شود.

جالب اینکه این شک در همه نهادهای امنیتی دنیا حساسیت برانگیز شده است. آنقدر که یکی از سناتورهای آمریکا نامه ای به جان هانکه طراح بازی نوشته است که این قولنامه ای که گرفته اید بسیار زیادتر از حد این بازی است و باید پاسخ بدهید که این میزان اطلاعات به چه کار شما می آید.

جالب تر اینکه بعضی کشورها مثل چین، ژاپن، امارات متحده عربی، ترکیه و کویت محدودیت های زیادی برای اجرای این بازی مصوب کرده اند. در کویت اگر کارکنان شرکت های نفتی و مناطق استراتژیک این بازی را حتی روی همراهشان نصب کنند با مجازات اخراج مواجه می شوند.

مورد دیگری که نهادهای امنیتی را به مشکل دچار کرده این است که می توان با قرار دادن یک پوکمون نادر جمعیت زیادی را در یک نقطه جمع کرد که این مسئله در این روزها که خطر حمله های تروریستی جهان را تهدید می کند بسیار خطرناک است.مواردی هم بوده که افرادی پیغام داده اند که ما پوکمون های نادری داریم و افراد را به آن مکان کشانده و مورد سرقت و آزار و اذیت قرار داده اند.

یکی دیگر از مخاطرات این بازی برای جست و جوگران پوکمون ها سر پایینی و حواس پرتی کاربرانی است که محو این بازی شده اند و باعث تصادف و پرت شدن و اتفاقات ناگواری از این دست می شود که سلامت جانی افراد را تهدید می کند.  در مورد آینده این بازی دو احتمال وجود دارد. یکی اینکه با توجه به شرایط ناگوارا تروریستی حاکم بر دنیا تدابیر امنیتی بر این بازی حاکم خواهد شد و رونقش کمتر می شود.

احتمال دیگر این است که سازنده بازی، خود را با شرایط کشورها هماهنگ کند و با کشورها به این تعامل برسند که مشکلات امنیتی آنها را درک کرده و تدابیری برای آن بیندیشند.

متاسفانه در ایران مدیریت فرهنگی و نظارت درستی بر این موضوعات وجود ندارد. چه بهتر که در شروع این موج، تدابیری برای کنترل و هدایت این بازی انجام دهیم. ولی پیش بینی من این است که این بازی به یک معضل اجتماعی و امنیتی در سراسر دنیا تبدیل خواهد شد.

منبع: تبیان