حداقل از زالوی ویتامی‌ها درس بگیریم!!

نمودار سیمیلار وب در مورد پرطرفدارترین پیام­رسان­ ها در دنیا، سلطه پررنگ پیام­رسان­ های فیسبوک را نشان می­دهد. در این میان در چند کشور از جمله ایران، پیام­رسان ­های دیگری سهم عمده بازار را دارا هستند. تلگرام تنها در کشورهای ایران و ازبکستان محبوب­ترین پیام­رسان بین کاربران است.

نمودار ارائه شده در مورد پرطرفدارترین پیام رسانها، از طریق تحلیل داده های اندروید بدست آمده است. حتما مطلع هستید که اندروید دستگاه هوشمند شما تمام اطلاعات کاربری شما را جمع ­آوری می­کند؛ شامل اینکه چه اپلیکیشنی را از چه زمانی تا چه زمانی استفاده کرده­اید. با استفاده از این اطلاعات، سیمیلار وب مشخص کرده است که در هر کشوری اپلیکیشن های پیام رسانی بصورت متوسط به مدت چند دقیقه در روز، توسط کاربران استفاده شده­اند. در واقع این آمار بدون لحاظ کردن دستگاه­های غیر اندرویدی بدست آمده است.

اگر به پایین نمودار دقت کنید، احتمالا همه اسامی آشنا هستند بجز “زالو(Zalo)”. زالو پیام رسان بومی ویتنام است که ابتدا در سال 2012 توسط شرکت VNG ویتنام عرضه شد. نسخه اول این اپلیکیشن مورد توجه مردم ویتنام قرار نگرفت ولی از آن زمان تا کنون این شرکت بهبودهای مداوم خوبی روی اپلیکیشن صورت داده و بدین ترتیب در حال حاضر زالو بیش از 50 میلیون کاربر دارد! در واقع ویتنام خلاف جهت اکثر کشورها، توانسته یک پیام رسان بومی داشته باشد که در رقابتی پایاپای بازار این کشور را از چنگ نمونه­ های مطرح بین المللی مثل واتس اپ، کاکائو، لاین و تلگرام حفظ کند. قابل توجه است که این پیام­رسان بومی بدنبال گسترش بازار خود در بیرون از ویتنام هم نبوده و تا کنون تمرکز خود را بر روی مردم این کشور حفظ کرده است.

زمان عرضه پیام رسان زالو قابل توجه است. یک شرکت خصوصی و کاربلد ویتنامی در همان بحبوحه کار که هنوز پیام رسانها تازه پا به عرصه وجود گذاشته بودند، همزمان با دیگر بازیگران بین المللی نسخه بومی خود را عرضه کرد. با وجود شفاف نبودن مدل کسب و کار پیام­رسان­ ها در اوایل عرضه زالو، این شرکت توسعه آن را منوط به کمک دولت نکرد. بلکه با وجود بازخورد اولیه منفی از طرف کاربران، راه را ادامه داد تا بدینجا رسید. نیازی نیست در این زمینه وضعیت کشور خودمان را برای مقایسه ذکر کنم!

با توجه به گسترش و پیشرفت زیاد سرویسهای پیام­رسان خارجی در این سال­ها، دیگر نمی­توان با عرضه نمونه­ های اولیه مشابه داخلی، کاربران را به سمت سرویس های بومی جلب کرد. برای پر کردن فاصله ما با رقبای خارجی در زمینه توسعه محصول و عرضه به بازار، باید از نوآوری­ های بومی برای خلق مزیت رقابتی بهره برد. در موضوع پیام­رسان­ ها، با وجود تأکید زیاد مسئولین رده بالای کشور به اهمیت موضوع، متاسفانه متصدیان چند پیام رسان داخلی، همچنان بیان می­کنند که سازمان­های مختلف در زمینه ارائه سرویس های محلی بر روی این پیام­رسان­ها و خلق مزیت رقابتی، همکاری کافی را صورت نمی­دهند. بدین ترتیب دور از انتظار نیست که این فناوری نیز همانند بسیاری از سرویسهای فناوری اطلاعات در گذشته، تا مدتی دیگر و پیش از آن که محصولات بومی بتوانند سهم قابل ذکری از بازار را جذب کنند، به بلوغ کامل خود برسد. در آن زمان نیز هم ارزش فناوری بشدت کاهش یافته و هم گرفتن سهمی از این بازار بمراتب دشوارتر خواهد بود. امیدواریم که در سال “اقدام و عمل”، مسئولین دولتی و خصوصی علاوه بر تأکید به اهمیت پیام­رسان­ها، به صورت عملی نیز به گسترش و رونق سالم آنها کمک کنند.

پ.ن.: برای آشنایی بیشتر با صنعت فناوری اطلاعات ویتنام و مشاهده درس آموخته­ هایی از توسعه سرویس های اینترنتی بومی در این کشور، می ­توانید مطلب درسهایی از CocCocرا مطالعه بفرمایید.

**مصطفی رادمرد