پایگاه خبری تحلیلی فناوری های نرم و فرهنگی رصد و تحلیلی بر وضعیت صنایع فرهنگی و خلاق
به گزارش فناوری فرهنگی، در غیاب سالن‌هایی سینماهایی که امکان نمایش فیلم‌های روز را در ایران داشته باشند، روزهای پایانی دی و آغازین بهمن هر سال، برای ما حکم یک جشنواره فیلم را دارد. در این روزها که به مراسم اسکار نزدیک می‌شویم، معمولا نسخه‌های از DVDهای فیلم که بین منقدین و روزنامه‌نگاران عرضه شده است تا در فاصله کوتاه باقیمانده تا اسکار، آنها قادر به مشاهده فیلم‌ها باشند، سر از اینترنت درمی‌آورند.
طوری که ما به ناگاه با هجوم فیلم‌های برجسته هر سال مواجه می‌شویم، دیروز هم شاهد بودیم که ناگهان چند فیلم خوب Fantastic Beasts and Where to Find Them – Arrival – Moonlight و البته La La Land روی اینترنت قرار گرفتند.
امسال متأسفانه هیچ کدام از فیلم‌های علمی تخیلی، چندان نظرم را جلب نکرده، یعنی در هیچ کدام از آنها سوای تکنیک و جلوه‌های ویژه، آن مفاهیم ژرفی را که دوست دارم در یک فیلم علمی-تخیلی خوب باشد، ندیدم یا اینکه آن هیجان و فیلمنامه قوی را در آنها ندیدم.
البته هنوز همه فیلم‌های علمی تخیلی سال ۲۰۱۶ را ندیده‌ایم، مثلا فیلم Rogue One را.
انتظار داشتم که فیلم Arrival به کارگردانی دنیس ویلنو و با بازی ایمی آدامز، جرمی رنر و فارست ویتاکر بتواند یک فیلم شاخص علمی تخیلی باشد، اما دیدن این فیلم هم سرخورده‌ام کرد، چون فیلمنامه آن غنای لازم برای فیلم شدن را نداشت، یعنی رشته حوادث داستان، آنقدر نبود که یک فیلم بلند را بتواند پوشش بدهد.
فیلم برخلاف انتظار ضرب‌آهنگی بسیار کند داشت و صحنه‌های کشدار در آن زیاد بود، طوری که من می‌تواند در چند جمله همه فیلم را برایتان تعریف کنم، طوری که شما چیزی از دست ندهید.
داستان فیلم در مورد ورود ۱۲ سفینه فرازمینی‌ها به کره زمین است که در مناطق مختلف، به زمین می‌نشینند و به عبارت دقیق‌تر در فاصله کوتاهی از سطح زمین معلق باقی می‌مانند. دولت‌های مختلف سعی می‌کنند که با سرنشینان آنها که ظاهری شبیه هشت‌پاهای درختی دارند، ارتباط برقرار کنند، اما به سبب ماهیت بسیار متفاوت فرازمینی‌ها، امکان ارتباط برقرار نمی‌شود.
مترجم و زبان‌شناس خبره‌ای به نام لویس بنکس با بازی ایمی آدامز، از سوی نظامی‌های آمریکا به کار گرفته می‌شود تا این ارتباط بتواند شکل بگیرد. او می‌کوشد که با نوشتار، کم کم آنقدر دایره واژگان معلوم پیدا بکند که از عهده طرح یک سؤال و دریافت پاسخ آن برآید: شما به چه منظوری به زمین آمده‌اید؟
اما نوشتار و نمادهای مدور مورد استفاده فرازمینی‌ها برای رمزگشایی و فهم، بسیار دشوار است.
داستان فیلم متأسفانه از اغاز تا پایان به صورت خسته‌کننده‌ای روی همین رمزگشایی درنگ می‌کند و وقت ارزشمند ما را می‌گیرد.
فیلم البته حاوی یک بازی «زمانی» و یک چرخش نسبتا خوب بر همین اساس در انتهای فیلم و یک انتخاب انسانی قالب تأمل است که بی‌شک اگر همین هم نبود، دیگر من همین پست را هم به آن اختصاص نمی‌دادم. اما خوب ما بازی «زمانی»، سفر به گذشته و آینده و فلش بک و فورواردهای بسیار دلنوازتر و پیچیده‌تری را در فیلم‌های خوب سال‌های پیش سراغ داشتیم.
نگفته پیداست که برخی از فیلم‌ها، برای برخی از شرایط روحی و روزها مناسب هستند، شاید ضرب‌آهنگ تفکری من دیروز که فیلم را تماشا می‌کردم، از ضرب‌آهنگ فیلم بسیار سریع‌تر بود. پس اگر روزی احساس کردید که حوصله تماشای فیلم‌های حادثه‌ای سریع را ندارید و خواستید یک فیلم کُند را تماشا کنید، Arrival شاید برایتان قابل تحمل باشد.
منبع:1پزشک
